چکیده:
هر چند خدای متعال قرآن کریم را برای هدایت انسانها نازل کرده است و لذا
فیالجمله، برخی امور انسانی در این زمینه مورد عنایت بوده است، اما قرآن کریم
مستقل از امور انسانی بوده و هیچ امر انسانی در آن تأثیر نداشته و هیچ مطلب یا
فرهنگ غلطی از زمان نزول، در آن منعکس نشده است؛ زیرا وجود مطالب غیر واقع در قرآن
با هدف اصلی آن یعنی هدایت مردم منافات دارد. البته چون خداوند قرآن را برای هدایت
فرو فرستاده، به برخی از امور انسانی عنایت داشته و از آنها استفاده و بهگزینی
کرده است. قرآن به زبان قوم است و از مثالها، تعبیرات، استعارات، کنایات و لغات
دخیل رایج در بین مردم بهره جسته و مصلحت مخاطبان را رعایت نموده است. استقلال
قرآن کریم از امور انسانی یکی از مبانی تفسیر به شمار میآید.
خلاصه ماشینی:
"چکیده هر چند خدای متعال قرآن کریم را برای هدایت انسانها نازل کرده است و لذا فیالجمله، برخی امور انسانی در این زمینه مورد عنایت بوده است، اما قرآن کریم مستقل از امور انسانی بوده و هیچ امر انسانی در آن تأثیر نداشته و هیچ مطلب یا فرهنگ غلطی از زمان نزول، در آن منعکس نشده است؛ زیرا وجود مطالب غیر واقع در قرآن با هدف اصلی آن یعنی هدایت مردم منافات دارد.
مصلحتاندیشی قرآن در بیان واقع بر اساس این تبیین، خداوند در بیان احکام و معارف از طریق قرآن، مصلحتاندیشی کرده و با آگاهی از موقعیت و اوضاع اجتماعی حاکم بر جامعه عرب آن روز، برخی عقاید و آداب و رسوم نادرست آنان مانند جن، چشمزخم و سحر را در قرآن کریم راه داده است تا پیامبر بهتر بتواند احکام متعالی را برای مردم بیان کند و آسانتر به هدف اصلی رسالت، یعنی دعوت به توحید و دوری از طاغوت، دست یابد.
البته ـ چنانکه در ادامه خواهد آمد ـ قبول داریم که قرآن با اوضاع و احوال روزگار و مخاطبان بیارتباط نبوده و پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله نیز به این امور توجه داشتهاند؛ اما نه همانند استادی که در کلاس نظریهای طرح میکند و پس از مواجهه با اشکال دانشجویان، در نظریهاش تغییراتی میدهد تا شکل منطقی پیدا نماید؛ بلکه پیامبر مانند استادی است که نظریهای صحیح و منطقی را طرح میکند، آنگاه در پاسخ به پرسش برخی از شاگردان درباره نظریه، توضیح میدهد و کاربردهای آن را بیان میکند، بدون اینکه مضمون نظریه، ثبات خود را از دست دهد."