چکیده:
قرارداد یا پروتکل کوییز در سال 4002 میلادی میان مصر،اسراییل و آمریکا(در ادامه تجربه پیشین با اردن)امضا گردید.بر اساس قرارداد مزبور،تولیدات نسجی مصر(در مناطق خاصی از این کشور)در صورت برخورداری از 11/8 درصد عوامل تولیدی اسراییلی میتوانند با استفاده از معافیت گمرکی وارد بازار مصرف آمریکا شوند.در حالی که سابقه اعطای چنین مزایایی از طرف آمریکا به کشورهای جهان سوم(برای تولیدات پارچه و پوشاک)به واسطه تقاضای فزاینده مصرف در آمریکا به سالها قبل از امضای کوییز در خاورمیانه و شریک نمودن اسراییل در آن برمیگردد،با این همه بسیاری بر این باورند که به خاطر لغو نظام سهمیهای در تجارت بین المللی منسوجات بسیار بعید خواهد بود که تداوم روندهای برخورداری از ترجیحات تعرفهای حتی در بازار پرمصرف آمریکایی بتواند بدون توجه به متغیرها و دیگر عوامل نوین رقابت جهانی بهرهمندی خاصی را نصیب صنایع نساجی کشورهای در حال توسعه نماید.از طرف دیگر،از آن جایی که برخورداری از نظام تعرفه ترجیحی اساسا مغایر اصول تجارت آزادی جهانی مقررات WTO میباشد، بنابراین هرزمان امکان لغو آنها محتمل بوده و سرمایهگذاری اقتصادی در چنین پروژههایی عملا نامعقول و توجیهناپذیر خواهد بود. با در نظر گرفتن نقش صنایع نساجی به عنوان موتور محرکه توسعه در بسیاری کشورهای توسعه یافته در جهان اول و همچنین توجه به جایگاه صنایع مزبور در تاریخ کشورهای توسعه و نوسازی کشور مصر میتوان ادعا کرد که هرگونه رویداد و تحول در صنایع مزبور میتواند به مثابه معیار و نبضسنج وضعیت توسعه پایدار مصر در نظر گرفته شود. با بررسی دادههای آماری و اقتصادی مختلف هنوز نمیتوان تحقق وعدههای اقتصادی طرفداران کوییز برای اقتصاد مصر را تأیید نمود.علاوه بر آن تا زمان حاضر، هیچ علامت و نشانهای مبنی بر دستاورد بزرگ و قابل توجه کوییز برای حجم عظیم مشکلات و نابسامانیهای صنایع نساجی مصر به دست نیامده است؛بنابراین تنها نتیجه عملی و ملموس چنین قراردادی تلاش در مشارکت دادن امکانات بالقوه صنایع نساجی مصر در خدمت اقتصاد جهانی(با توجه به اصل مزیت نسبی)بوده است و البته مصریها هنوز به ارایه راهحلی در معضل پیدا کردن راههای تقویت اقتصاد ملی خود در بستر مشارکت در روند جهانی شدن اقتصاد در برنامه کوییز موفق نشدهاند.
خلاصه ماشینی:
"بررسی تطبیقی قراردادهای کوییز اردن و مصر با یکدیگر قرارداد کوییز اردن که عملا در سال 9991 اجرایی گردید،در شرایطی کاملا متفاوت از نوع مصری آن شکل گرفت؛اول،افزایش صادرات محصولات کوییز اردن به آمریکا در فاصله سالهای 9991-0002 در سایه نظام سهمیهای حاکم بر بازارهای آمریکا و مسدود بودن این بازارها بر روی کالاهای آسیایی صورت گرفت؛بنابراین عملا با شروع سال 5002 و لغو نظام سهمیهای در بازار آمریکا محصولات اردنی دچار مشکلات فراوانی در آمریکا شدند؛دوم،اردن کشوری است که بر خلاف مصر فاقد هرگونه تجربه و مهارت در موضوع تولید و صدور منسوجات بوده است؛بنابراین بر خلاف مصر که دارای تجارت تاریخی و اندوختههای فراوان در این زمینه و البته برخوردار از پنبه و کارگر ماهر و با دستمزد ارزان میباشد،هرگونه موفقتی هرچند اندک برای اردنیها در این زمینه میتواند قابل توجه باشد؛چون تمام این فرایندها میتواند به تأسیس و احداث صنعتی کاملا جدید و نوپا در اردن شود؛با این حال برآنیم تا غیر از دو مورد یاد شده،تفضیل یه برخی تمایزات میان کوییز اردن و مصر بپردازیم."