چکیده:
اخلاص پاک کردن چیزی از هر چیزی است که غیر او باشد و با او درآمیخته باشد،و در اصطلاح آن است که هرچه گوید و کند به قصد قربت به خدا باشد(خواجه نصیر طوسی).نویسنده اخلاص در دین را که در آیه 3 زمر آمده شامل خالص بودن عقاید،عبادات و سایر اعمال اجتماعی و مشاغل می‌داند. اخلاص در عقاید آن است که اصول اعتقادی برگرفته از مکتب وحی باشد. اخلاص در عبادات آن است که هرچه گوید و انجام دهد تنها به قصد تقرب به خداوند،و خالص از سمعه و ریا اغراض دنیوی باشد. اخلاص در کسب‌وکار آن است که سود مردم و برآوردن نیازشان در دادوستد درنظر گرفته شود نه فقط سود شخصی.در نتیجه بازرگانی یا خدمات دولتی که به قصد قربت انجام گیرد فرآورده و محصول بهتری خواهد داشت،و موجب بهبود خدمات اجتماعی و مشاغل خواهد شد.
خلاصه ماشینی:
"دین خالص و نمودهای اجتماعی آن محمد مهدی رکنی یزدی الا لله الدین الخالص (زمر3/) چکیده اخلاص پاک کردن چیزی از هر چیزی است که غیر او باشد و با او درآمیخته باشد،و در اصطلاح آن است که هرچه گوید و کند به قصد قربت به خدا باشد(خواجه نصیر طوسی).
(3)-نصیر الدین محمد طوسی،اوصاف الأشراف، تصحیح سید نصر الله تقوی،به خط عماد الکتاب، شاید خوانندگان ارجمند از این تعبیر خواجه نصیر که عبادت«به طمع ثواب آخرت یا نجات و رستگاری از عذاب دوزخ» را دور از اخلاص شمرده به تعجب آیند، برای برطرف شدن شگفتی حدیث ذیل را که از ائمهء معصوم ما علیه السلام-با اندک تفاوت در الفاظ-رسیده نقل می‌کنیم.
اما آنچه از امیر مؤمنان حضرت علی علیه السلام نقل شده ارائه،کمال عبادت است و مراتبی که ائمهء معصومین-که حجت‌های الهی‌اند-پیموده‌اند و قرب خاصی که به حق تعالی پیدا کرده‌اند،ولی ما تا می‌توانیم باید از آنان پیروی کنیم و در پی سیره و سنت آنان باشیم.
اخلاص و توحید واقع این است که پایه و درونمایهء اخلاص «توحید»است،و تا خداشناسی و یکتاپرستی دست ندهد و آدمیزاد بند محکم خودبینی را پاره نکند موحد واقعی نخواهد شد،و کمابیش ناخالصی-دانسته و نادانسته- در اعمالش خواهد بود،ولی در جهان که از ذرهء اتم تا کهکشان آن همه در حرکت و سیراند سکوت و سکون به معنی مرگ است پس باید توقف در وضعیت حال را نیز نشمرده با همان سرمایهء اولیهء از ایمان و اخلاص به سلوک در صراط مستقیم شریعت بپردازیم،تا اندک‌اندک خودخواهی به حقیقت‌طلبی و خودبینی به خدابینی بدل گردد،و اخلاص در دین حاصل شود."
(
, 
, 
)
