چکیده:
هدف از انجام طرح،پردازش نسخهای مستند از متن قرآن است که جوابگوی نظریات منتقدان قرار گیرد. برخلاف نسخه قرآن چاپ شده در سال 1923 در مصر که امروزه به طور کلی رایج میباشد،در این برنامه بنابر این است که قدیمیترین شواهد کتبی قرآن و همچنین قرائتهای مختلف قرآن که در ادبیات اسلامی به طور شفاهی حفظ شدهاند،به صورت فراگیر و همهجانبه در دسترس همگان قرارداده شود. از آنجا که نظام نوشتن نسخههای قدیمی قرآن بعضا در حد بالایی چند 2Lپلو است(به دلیل نبود مصوتهای کوتاه و یا نقطه)به صلاح است که دستنوشتها و قرائتها کاملا از هم جدا باشند؛بدین صورت،نسخه مورد نظر فرم یک مقایسه دو طرفه را پیدا خواهد کرد.
خلاصه ماشینی:
"برگشترسر میخواست نوشتههای در خور جمعآوری خود و جفری را در قالب یک دستگاه انتقادی قابل دسترسی کند؛اما نسخه معرفی شده در اینجا نحوه ارائه را به صورت یک متن دو طرفه تغییر داده،که دستنوشتهای پیدا شده و قرائتهای اسلامی قدیمی از قرآن در حد بالایی چند جانبه نوشته شدهاند:اول اینکه مصوتهای کوتاه به ندرت نوشته میشوند و از طرف دیگر، نقطه فقط در موارد استثنایی به چشم میخورد و به همین دلیل سوالی که به خصوص در اینجا در مورد جایگاه این قرائتها در سنت اسلامی مطرح میشود، تا به امروز بیجواب مانده است و آن این است که تا چه اندازه ریشه روایت شفاهی این قرائتها مستقل و قطع نشده است و تا چه حد آنها صرفا با یک تأخیر زمانی،همان متن نوشته شده را به تصویر میکشند؟در نتیجه برنامه طرحریزی شده باید رابطه میان روایات شفاهی و کتبی را در قالب یک متن دو جانبه روشن سازد.
3. اعراب نداشتن مصحفهای صدر اسلام خط عربی همچون سایر خطها،سیر تکاملی داشته و در صدر اسلام بدون نقطه و اعراب نوشته میشده است؛ سپس در طول تاریخ شکل کامل خود را پیدا کرده است،اولین کسی که قرآن را نقطهگذاری کرد،ابو الاسود الدئلی در قرن اول هجری و اولین کسی که قرآن را نقطهگذاری کرد،یحیی بن یعمر و نصر بن عاصم(شاگردان ابو الاسود) بودند(نک:متاهل العرفان،زرقانی،ج 1، ص 933،التمهید فی علوم القرآن، معرفت،ج 1،ص 063)ولی این مطلب زیانی به قرآن نمیرساند؛زیرا-چنانکه قبلا بیان شد-قرآن حقیقی همان الفاظ پیامبر صلی الله علیه و اله وسلم است که برای مردم قرائت کرده و به صورت متواتر نسلی پس از نسل دیگر نقل شده است و مکتوب و مصحف باید با آن قرائت متواتر شفاهی مطابق باشد و اصولا عربها براساس ذوق و سرشت عربی خود،الفاظ عربی را تلفظ میکردهاند و مثلا فاعل را رفع و مفعول را نصب میدادهاند و اشعار و قرآن را نیز با همین شیوه میخوانده و میخوانند."