چکیده:
جان کیتس (1821-1795) شاعر رمانتیک انگلیسی تحصیلات دبیرستانی و دانشگاهی نداشت و با مطالعه
آزاد و شخصی نبوغ خود را قوت بخشید. بعلت ابتلاء به بیماری سل در سن 25 سالگی در ایتالیا درگذشت. در عمر
کوتاه خود بیش از 60 شعر سرود و "غزل پائیزی" در بین غزلهایش بهترین شناخته شده است. این غزل در سه قطعه،
مناظر و صداهای پائیزی را ارائه می دهد وتصویر گذشت زمان را در قالب چهار فصل و یا یک روز از پائیز به معرض
نمایش می‌گذارد. ساختار شعر او در اثر استفاده از فنون و صناعات شعری چون استعاره، جناس، تکرار، تصویر سازی،
واژه های تقلید صدا، و اعطای شخصیت به چیزهای بی‌جان، غنی گردیده است. به پائیز شخصیت مادری و به خورشید
شخصیت پدری داده شده و بدین کیفیت باروری و محصولات فراوان به وجود آمده است. همانند آثار دیگر کیتس،
موضوع تولد، زندگی و مرگ در این غزل نیز بصورت ضمنی پدیدار شده است. در پایان غزل سرود خداحافظی
بصورت دسته جمعی با شرکت مخلوقات کوچک و بزرگ مزارع خوانده می شود. فضای غروب پائیزی آکنده از
غم و اندوه می‌گردد و سکوتی پاک و مقدس بر آسمان همه جا حکم فرما می شود.
خلاصه ماشینی:
مجموعه نامه های کیتس که به ترتیب تاریخ نگارش آنها دسته بندی شده وقتی که مورد مطالعه قرار می‌گیرد انسان زندگی شاعر را از نزدیک لمس می کند و می بیند چگونه شور و عشق و علاقه به زندگی همانند سرنوشت او به تراژدی انجامیده و نامه هائی که در آخر عمر و بخصوص از ایتالیا نوشته شده است غم‌انگیز ______________________________ 1 2 3 4 و اوضاع و احوال او را که با درد و مرگ دست به گریبان است نشان می دهند.
شاعری که در بستر مرگ با قلبی پراز درد و رنجش به خاطر کینه توزی دشمنانش خواست که کلمات زیر در روی این سنگ حکاکی گردد: در این جا کسی آرمیده که نامش روی آب نوشته شده بود، 24 فوریه 1821 " (4) ______________________________ 1 2 3 4 کیتس موقعی که در اوج کمال و خلاقیت بود چهار غزل سروده که هرکدام از آنها ذهن خلاق او و قدرت بیان و توصیف او را نشان می دهند که چگونه سایه روشن زیبائی های طبیعت را نقاشی می کند.
موضوع اصلی این غزل رسیدن میوه هاست ولی بصورت تطبیقی شباهت و رابطه نزدیک نشان می دهد که انسانها نیز این چنین به حد کمال می رسند و لذا همین کامل شدن میوه ها و یا کامل شدن انسانهاست که پشت سرشان پائیز و پایان را در خود می بینند و گفته شکسپیر در نمایشنامه لیرشاه شاید در موقع سرودن این شعر در ذهن کیتس نیز متبلور گشته بود: "رسیدن به حد کمال یعنی پایان کار و مرگ است .
(
, 
, 
)
