چکیده:
پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه باورهای خود اثربخشی و مرکز کنترل با پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه تبریز اجرا گردیده است.جامعه آماری این پژوهش دانشجویان دختر و پسر دوره کارشناسی دانشگاه تبریز میباشند.تعداد نمونه آماری 384 دانشجو بود که به شیوه نمونهگیری تصادفی طبقهای به تفکیک دانشکده و جنسیت انتخاب گردیدند.اما در نهایت 359 پرسشنامه قابل قبول در تحلیل یافتههای این پژوهش مورد استفاده قرار گرفت.روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است.در این تحقیق دو پرسشنامه خود اثربخشی عمومی شرز و همکاران و سبکهای اسناد علی(بعد مرکز کنترل)راسل مورد استفاده قرار گرفت.نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان داد که بین خوداثربخشی و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت وجود دارد،بین مرکز کنترل و خوداثربخشی رابطه مثبت وجود دارد،و بین مرکز کنترل در موقعیت موفقیت و پیشرفت تحصیلی رابطه معنیداری وجود دارد.همچنین این تحقیق نشان داد که بین دخترها و پسرها در باورهای خوداثربخشی و مرکز کنترل تفاوت معنیداری وجود ندارد.بر این اساس میتوان پیشنهاد کرد در صورت امکان زمینهای فراهم گردد تا دانشجویان امکان تجارب موفقیتآمیز را داشته باشند؛زیرا موفقیتهای افراد،معتبرترین و قویترین ابزار ارتقاء باورهای خوداثر بخشی است.همچنین به مسئولین آموزشی و مشاوران پیشنهاد میگردد به دانشجویان کمک کنند تا در مواجه با شکستها و موفقیتها از اسنادهای درونی و بیرونی مناسب استفاده کنند.
خلاصه ماشینی:
با توجه به مطالب بالا،هدف پژوهش حاضر این است که معلوم نماید بین باورهای خوداثربخشی و مرکز کنترل با پیشرفت تحصیلی دانشجویان چه رابطهای وجود دارد؟یافتن چنین رابطهای از اینرو حائز اهمیت است که مسئولان آموزشی و مشاوران با آگاهی از رابطه مهم این دو متغیر با یکدیگر و همچنین پیشرفت تحصیلی،با اتخاذ تدابیری باورهای خوداثربخشی دانشجویان را اعتلاء بخشیده و به آنها کمک کنند تا به سازگارانهترین و از نظر تحصیلی مفیدترین نتایج علی ممکن دست یابند.
یافتههای فرضیه نخست نشان داد که بین خوداثربخشی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان رابطه مثبت و معنیدار وجود دارد.
غفوری(6731)نیز در تحقیق خود به این نتیجه رسید که بین خوداثربخشی و مرکز کنترل درونی رابطه مثبت و معنیدار وجود دارد.
آزمون فرضیه چهارم نشان داد که بین مرکز کنترل درونی در موقعیت موفقیت و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنیدار وجود دارد.
آنها در تحقیق خود نشان دادند که بین مرکز کنترل درونی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان رابطه مثبت وجود دارد.
از سوی دیگر نتیجه آزمون فرضیه چهارم نشان داد که بین مرکز کنترل در موقعیت شکست و پیشرفت تحصیلی رابطه معنیدار وجود ندارد.
همچنین طباطبایی(6731)در تحقیق خود نشان داد که بین مرکز کنترل در موقعیت شکست و پیشرفت تحصیلی رابطه معنیدار وجود ندارد.
2-یکی از یافتههای مهم تحقیق حاضر این بود اکثر دانشجویان مورد بررسی در مواقع شکست از مرکز کنترل درونی برخوردارند،یعنی در رویارویی با شکست آن را به توانایی خود نسبت میدهند و این امر میتواند خوداثربخشی و در نتیجه پیشرفت تحصیلی آنها را تحت تاثیر قرار دهد.