چکیده:
بعد از سپری شدن شش سال از شکل گیری سازمان همکاری شانگهای، جایگاه و اهمیت سازمان به طور فزاینده ای در میان سازمان های منطقه یی و بین المللی روبه اوج گیری دارد. چین و روسیه مناسبات تجاری و نظامی خود را توسعه بخشیده اند و قویا با برتری جویی ایالات متحده مقابله می کنند و در اندیشه تاسیس هژمونی مرکب جهانی در برابر هژمونی منفرد ایالات متحده هستند. یک چنین همکاری ای، همگرایی و مودتی در منطقه به وجود آورده است....
خلاصه ماشینی:
"لذا حضور هند در سازمان همکاری شانگهای فرصت مناسبی برای این کشور است تا در عین برقراری روابط با دو قدرت مخالف هژمونی آمریکا،یعنی چین و روسیه،روابط خوبی نیز با آمریکا داشته باشد و از این کارت برای کسب امتیاز از این قدرتها استفاده کند.
در این راستا موسسه همکاری شانگهای که در سال 6991 برای حل و فصل اختلافات میان کشورهای آسیای مرکزی،چین و روسیه تشکیل گردید،در چند ساله گذشته بتدریج به یک پیمان نظامی-اقتصادی در حال تکامل تبدیل شده است.
این در حالی است که برخی تحلیلگران قایل به اهداف پنهانی دیگری در این اقدام نظامی مشترک هستند که عبارتست از فرستادن پیامی به ایالات متحده مبنی بر پایان دادن به نقش پلیس جهانی و کنترل آسیای مرکزی توسط این کشور (Parfitt,2005:1) در جولای 5002 رؤسای جمهور چین و روسیه با انتشار بیانیهیی مشترک همکاری استراتژیک خود را برای مقابله با انحصار آمریکا و غرب در امور جهانی اعلام کردند.
بنابراین با توجه به اولویتها و منافع چین و روسیه در منطقه آسیای مرکزی،و با در نظر گرفتن سیاستهای آمریکا در جهت گسترش حضور و نفوذ خود در این منطقه، طبیعی است که چین و روسیه نیز برخی اختلافنظرها و تضاد منافع خود را کنار گذاشته و به یک همکاری استراتژیک با یکدیگر در قالب SCO روی آورند.
در واقع،هم چین و هم روسیه در مسألهء لزوم شکلگیری یک جهان چندقطبی اشتراکنظر دارند و با هژمونی و یکجانبهگرایی آمریکا به شدت مخالفند و بر همین اساس با جذب کشورهای آسیای مرکزی و هند به چارچوب SCO ،تقویت پتانسیلهای قدرت این سازمان به منظور مقابله با نفوذ آمریکا در منطقه را مدنظر قرار دادهاند(اخوان کاظمی،5831،401)."