چکیده:
سلسله قطب شاهیان که در سده شانزدهم میلادی در سرزمین دکن (آندراپرادش کنونی) هند تاسیس شد، بنا به علایق مذهبی مشترک می کوشیدند تا روابط بسیار نزدیک با دربار ایران و شاهان شیعه صفویه برقرارر نمایند.
خلاصه ماشینی:
"سلسلهء بهمنی-که اصلا افغانی بودند-از خدمات دو وزیر ایرانی الاصل خود یعنی میر فضل الله اینجو شیرازی، صدر اعظم فیروزشاه بهمنی و دیگری خواجه عماد الدین محمود گاوان گیلانی،وزیر سلطان محمد همایون بهمنی،بهرهء فراوان بردند ولی با کنار رفتن این دو وزیر دانشمند و شجاع-که اولی در جنگ با هندوان شهید شد و دومی به دستور سلطان کشته شد-سلسلهء مذکور-که پایتخت آن در شهرهای بیدر و گلبرگه بود-روبه انقراض گذاشت5و و سرداران متعددی-که از طرف پادشاهان این سلسله حکومتهای محلی داشتند-علم استقلال برافراشتند و از اواخر سدهء 9 ق/آغاز سدهء 61 م سلسلههای عادل شاهی،توسط یوسف عادل خان در بیجاپور، نظام شاهی،توسط ملک احمد نظام الملک در احمدنگر،عماد شاهی،توسط فتح الله عماد الملک در برار و برید شاهیان،توسط امیر برید در بیجاپور و قطب شاهیان،توسط سلطان قلی قطب الملک در گلکنده تأسیس شدند که بیشتر آنها معاصر دوران امپراتوری مغول هند در شمال شبه قاره و نیز هم عصر سلسلهء صفوی در ایران بودند و به علت مهاجرت انبوه شعرا و عرفای فارسی زبان ایران به سرزمین هند،در دوران بیشتر این سلسلهها زبان و فرهنگ فارسی رواج و کاربرد زیادی داشت.
در دورهء حکومت وی-که از نظر آسایش و رفاه مردم معروفیت دارد-قلمرو قطب شاهیان وسعت بیشتری یافت ولی قلعهء گلکنده در سالهای 6361 و 6561 م تحت فشار شدید قشون امپراتوری مغول هند یعنی پادشاهان مسلمان و متعصب حنفی مذهب دهلی قرار گرفت و خسارات بسیاری به بار آمد و از این زمان است که سلسلهء قطب شاهیان به علت درگیری با دربار دهلی روبه افول گذاشت،بویژه که عبد الله قطب شاه تحت فشار شاه جهان،پادشاه گورکانی هند مجبور شد که نام ائمهء اطهار و نیز نام والی ایران را از خطبههای نماز جمعهء حیدر آباد حذف کند."