Seven Love Cities متفرقه

"اولین شاهد مثال این لاابالی‌گری،آن شعر سعدی است که‌ پیش کسوتان ما در دو سه دههء قبل خوب آن را یافته بودند: شد غلامی که آب جو آرد آب جو آمد و غلام ببرد هیچ لازم نیست شما دنبال کتاب نایاب هجویات سعدی‌ بوده و آن را خوانده باشید؛از همین یک بیت هم مثل روز روشن است که سعدی همه‌اش دنبال شرب خمر و مسکرات بوده و غلام‌ها را می‌فرستاده دنبال زهر ماری. حالا تازه کاش داستان مولوی هم مثل سعدی به همین‌جا ختم می‌شد،چون این‌طورکه می‌گویند،این نوع زهر ماری که از آن اسم برده شد آن‌قدرها قوی نیست؛اما مولوی کار را از این هم فراتر می‌برد و از کسی می‌خواهد که برایش آبکی و زهر ماری قوی‌تری بگذارد،چون ظاهرا آن قبلی دیگر افاقه نمی‌کند: کریمان جان فدای دوست کردند «سگی»بگذار ما هم مردمانیم از مقولهء مسکرات که بگذریم،عطار نیز به نوبهء خود در منطق الطیرش(که معروف است به هفت شهر عشق)چنین‌ بیتی دارد."