خلاصه ماشینی:
"مثلا برنامههای پیشنهادی که دولت از صاحبنظران و کارشناسان میگیرد، متفاوت از حوزه عملکرد است که باید بررسی کرد این حوزه تا چه اندازه با برنامههای مدون منطبق است؟ اینطور نیست که اگر نظام سیاسی در حوزه تصمیمگیری در خصوص برنامههای توسعه، منسجم و کامل عمل کند، مشکلی در راه توسعه نداریم.
جناب آقای دکتر مبینی با توجه به مطالب مورد توجه آقای دکتر عیوضی در سه وجهی دیدن قلمروهای مبتلیبه در بحث حاضر، به چه عناصر مرتبط دیگری در تبیین رابطه نظام سیاسی و فرآیند تصمیمگیری برای دستیابی به یک الگو باید عنایت داشت تا موانع توسعه را برطرف کرده، یا به حداقل ممکن رسانید؟ دکتر علی مبینی: اگر توسعه را به مفهوم افزایش شعور و آگاهی دانسته و بستر این افزایش شعور و آگاهی را ظرفیتهای اجتماعی جامعه و کارکردهای مؤثر حکومت، دولت یا نظام سیاسی در نظر بگیریم، چنانچه بینش توسعهگرایی وجود داشته و بسترسازی توسعه بر اساس ظرفیتهای جامعه در هر برههای از زمان شکل بگیرد، لازمه رسیدن به توسعه، شعور و آگاهی است.
شاید چنین روشی تا حدی جواب بدهد ولی با توجه به اینکه به دنبال جنبههای کمی توسعه نیز هستیم، وارد کردن ارزشها در هر یک از شاخصهای توسعه، کار بسیار سختی است و ممکن است برخی از موارد در تباین با یکدیگر قرار بگیرند ولی اگر ارزشها را در هدف در نظر بگیریم، ممکن است این مشکل کاهش پیدا کند."