سخن اول: حاکمیت شایسته، حکمروایی شهری سرمقاله

"ولی جوامع انسانی با از سر گذراندن دو جنگ جهانی و جنگهای سلطه‌طلبانه برای گسترش نفوذ قاره‌ای و سهم‌بری‌ بیشتر از جهان،راه نوجویی و یافتن اشکال جدید حاکمیت و در دست گرفتن سرنوشت خود را در درون شهرها می‌جویند و پی می‌گیرند. شهرها برای مدیریت و ادارهء خود راهی بجز زمینه‌سازی‌ برای توسعهء دموکراسی نیافته‌اند و در این راه به شکل تازه‌ای‌ از حاکمیت دست یافته‌اند،که برخی آن را در حد اختراع و ابداع‌ جدید بشری در ایجاد نظام اجتماعی نوین دانسته‌اند. ولی در اینجا باز با این سؤال دیرینه مواجه هستیم که‌ «عموم»و«مردم»کدام‌اند و کدام لایه‌ها،اقشار،طیف و طبقات، قومیت‌ها،مذاهب و ادیان یا گروه اجتماعی را تشکیل داده‌اند؟ حکمروایی شهری در پی آن است تا نقش دولت را در حد هماهنگ‌کننده و پاسدار قوانین محدود کند و از دخالت مستقیم‌ آن در تصمیم‌گیری‌ها،اداره و اجرای امور مربوط به زندگی‌ روزمرهء مردم بکاهد."