سرمقاله: تلفن همراه یا سر پناه؟ کدام یک واجب ترند (گفتمان ماه) سرمقاله

")در یک مدت مشخص به آن‌ها بازگردانده خواهد شد،آیا این ملتی که برای دریافت یک‌ سیم‌کارت تلفن همراه با تاریخی موهوم و نامعلوم در مدت‌ 02 روز آن‌قدر سرمایه‌گذاری کرد،برای تولید و فروش‌ مسکن که سودی چندین برابر خرید و فروش تلفن همراه‌ دارد سرمایه‌گذاری نخواهد کرد؟!کجا هستند آن‌ مردان ملی و مؤمن تا بتوانند اعتماد عمومی را جلب کنند و سرزمن ما را آباد نمایند؟!و با استقبال بی‌نظیر مردم مشکل مسکن را از حالت‌ بحرانی درآورده و به حد اقل برسانند؟! مردمی که مبلغ 2/464/000/000/000 تومان‌ برای دریافت یک سیم‌کارت آن هم در تاریخی نامشخص‌ پرداخته‌اند،اگر این پول و یا معادل آن را در راه ساختمان و مسکن به کار گرفته بودند چه اتفاقی می‌افتاد؟ اگر فرض کنیم گران‌ترین و لوکس‌ترین آپارتمان‌ها برای‌ یک سازمان دولتی مانند وزارت مسکن که باید با امانت‌ داری یک مؤمن حقیقی و یک انسان شرافتمند و وطن‌پرست‌ انجام وظیفه نماید متر مربعی 004/000 تومان تمام شود و بدون استثنا تمام آپارتمان‌های ساخته شده با زیربنای 001 مترمربعی ساخته شوند،قیمت تمام شده و تحویلی هر آپارتمان 04/000/000 تومان می‌شود و با آن پول واریز شده‌ برای سیم‌کارت تلفن همراه می‌توان سالانه 16/006 دستگاه‌ آپارتمان لوکس و مجهز ساخت و به مردم تحویل‌ داد بگذریم که با بهره ثابت بانکی اصل پول‌ 294/008/000/000 تومان نیز می‌شود 21/023 دستگاه‌ آپارتمان دیگر ساخت..."