خلاصه ماشینی:
"شعرهای پاند حال و هوای قرن نوزدهمی و دلهره و اضطراب قرن بیستمی را در خود جمع کرده است.
پاند از آن گروه از شاعران استثنایی است که ماندن در خارج از وطن و مسافرت به کشورهای دیگر را برگزیده بود،در حالی که همیشه به فکر آینده ادبیات سرزمین مادریاش آمریکا بود.
پاند برای کمک به شاعران جوان و گسترش فکر ادبی در بین خرد ورزان ادبی تمام سرزمینها از هیچ کوششی باز نمیماند.
آنچنان بزرگوار بود که از خرج و هزینهی زندگیاش میزد و کانونهای ادبی راه میانداخت،به شاعران جوان کمک میکرد،به آنها از شام و غذای خود میبخشید در حالی که خودش نیازمند بود و به غذا و لباسهایش احتیاج داشت.
ازرا-پاند شاید یکی از بزرگترین منتقدان شعر و ادبیات قرن بیستم باشد که قضاوتهای وی در مورد ادبیات،راهگشای بسیاری از پیچیدهگیهای ادبیات قرنهای 71،81 و 91 میلادی شد،اما قضاوت وی در مورد انسانها از نقدی خوشبینانه پیروی میکرد که در بیشتر موارد با نتیجهی عکس روبهرو میشد."