خلاصه ماشینی:
"یکی از این‌گونه روزنامه‌های فارسی زبان که در خارج از ایران چاپ و منتشر می‌شد؛ولی در ایران مورد علاقه شدید اهل نظر و اصحاب دانش قرار داشت روزنامه اختر بود که در عثمانی انتشار می‌یافت،در شهر استانبول یعنی پایتخت آن روزگار دولت عثمانی و عاصمه جهان اسلام و قطب و محور اسلامیت.
میرزا مهدی منشی اختر که بعد از نجفقلی خان در کار تحریر اختر،دخالت کامل داشت،چون دیگر روزنامه‌ای همچون اختر در پیش روی برای قلم فرسایی نداشت،به یاری حاجی میرزا زین العابدین مراغه‌ای،تاجر مقیم اسلامبول، که می‌خواست سر گذشت خیالی ابراهیم بیک را بنویسد،برخاست و جلد اول سیاحت نامه ابراهیم بیک را در آغاز دوران مظفر الدین شاه نوشت که بعد در کلکته به چاپ رسید و از کتاب‌های مفید برای بر انگیختن افکار و عواطف مردم در تحصیل آزادی و مشروطیت بود.
چنین بود که این ایرانیان روشنفکر گریخته از وطن«روزنامة اختر»را وسیله‌ای برای اشاعه افکار آزادیخواهانه خود قرار دادند و به زودی روزنامه اختر مشهور و معروف شد و به صورت ابزاری در دست کسانی افتاد که استبداد و تحجر موجود در جامعه ایران را مانع از وصول به سعادت و سلامت می‌دانستند؛و می‌کوشیدند که با زبان قلم و سلاح اندیشه بتوانند مردم ایران را به اصول حریت و آزادی آشنا سازند.
در سرمقاله شماره اول،وطن یا لاپاتری درباره حقوق اجتماعی و فردی مردم و لزوم انتقاد و دخالت مردم در سرنوشت خویش مطالبی آمده بود که ناصر الدین شاه دستور توقیف آن را صادر کرد به طوری که ازآن‌روزنامه و سرمقاله اثری نماند؛ولی سرمقاله روزنامه لاپاتری را کارلا سرنا بانوی سیاح ایتالیایی در کتاب خود که به نام«سفر نامه کارلاسرنا»به فارسی ترجمه و منتشر شده است باقی ماند."
(
, 
, 
)
