چکیده:
منطق الطیر، معروفترین منظومه رمزی عرفانی عطار، از جهات گوناگون درخور توجه است؛ از جمله، از جهت سبک سخن شاعر، خاصه های زبانی او، و از این محدودتر در حوزه کلمات و لغات نادر. بخصوص چون زبان عطار در نهایت سهولت و سادگی است و به زبان محاوره بسیار نزدیک است، عرصه فراخی برای حضور کلماتی خاص فراهم کرده است. از کلمات نادری که بنابر کهنترین دست نوشته های شناخته شده، در منطق الطیر آمده و ظاهرا، در میان مجموعه آثار عطار، تنها به آن اختصاص یافته است، «کروه، یا گروه = سبو، کوزه» است. در این مقاله با استناد به ضبط و روایت آن نسخ خطی، درباره آن کلمه -که اتفاقا از نظر اغلب مصححان دور مانده- بحث شده است.
خلاصه ماشینی:
"نمونة نخست: صورتی که روایت نسخة A صحیح است؛ اما نسخ دیگر، بخش نونویس نسخة B، نسخة C و نسخة D، آن را [ظاهرا] به سبب تصور ابهام، تغییر داده اند و با ضبطی مغلوط آوردهاند: در برگ 3ب، نسخة A، آمده است (نک: منطقالطیر: گوهرین:8؛ شفیعی کدکنی:236): (1) ای دریغا هیچ کس را نیست تاب(2) گر ببینی این خرد را گم کنی(3) جمله دارند ای عجب دامن بدست دیدهها کور و جهان پر ز آفتابجمله او بینی و خود را گم کنیوز همه دورند و با او هم نشست یادآوری: در (1)، «هیچ» بدون نقطههای «چ» و «دیدهها»، مانند نسخ دیگر بدون «ه»، «دیدها» آمده است."