خلاصه ماشینی:
"خدایتعالی تمامی احکام خویش را نزد پیامبر بزرگ خود بهودیعت نهاد و با وحی و الهام آنها را بدو آموخت،درنتیجه سنت آن حضرت(ص)پس از قرآن کریم قرارگرفت چرا که مبین و بیانگر تفصیلی قرآن است.
به همین دلیل خود اصحاب نیز در معرفت احکام نیاز بهاجتهاد،بررسی احادیث،کنار هم گذاشتن روایات وتوجه قرائن حالیه داشتند چرا که امکان داشت مرادشارع چیزی بر خلاف ظاهر حکم باشد و او در بیان مرادخویش به قرائنی حالیه تکیه کرده باشد،اما راوی درهنگام نقل حدیث آن قرینه را ذکر ننموده باشد.
اما هر چهزمان پیش میرفت،آراء زیاد میشد،فهم زبان عربی ورسیدن به حاق معنای کلام دشوار میگردید،احادیث وروایات فراوان نقل میشد،جعل و تحریف در آنها رخمیداد و انگیزههای دروغ بستن به پیامبر(ص)زیادترمیشد اجتهاد و معرفت حکم شرعی دشوار میگردید وبه تلاش بیشتر،به کارگیری تمامی توان،جمع بیناحادیث،جداسازی صحیح از سقیم،و ترجیح بعضی ازروایات بر بعض دیگر نیاز میافتاد."