برکات انقلاب اسلامی ادب و هنر

">برکات‌ انقلاب‌ اسلامی مصطفی ابطحی دوستم می‌گفت:در یک صبح بهاری‌ همزمان با تلاءلو اولین اشعه‌های‌ حیات‌بخش خورشید،بر بالای تپه‌ای در اطراف شهر قدم می‌زدم،در آرامش‌ صبحگاهی حاکم بر انسان و طبیعت، زیبایی محیط،نسیم پگاه،عطر گیاهان و گلها،ترنم پرندگان،بی‌اختیار زمزمه شعر عارفانه خواجه شیراز بر لبانم جاری شد: «ساکنان حرم ستر و عفاف ملکوت‌ با من راه‌نشین باده مستانه زدند» بلافاصله انگیزه و توجیه شاعر از سرودن شعر،از خاطرم گذشت که گفته‌ بود: «در یک صبح بهاری همزمان با درک‌ نسیم،بوی گل،ترنم مرغابی و این اگر حرم ملکوت ساکنینی داشته باشد،چنین‌ چیزهایی باید باشد. » محو این افکار و تشنه جرعه‌ای از زلال‌ صبح بودم،که به شیب دیگر تپه رسیدم، ناگهان آوایی ملکوتی مرا میخکوب کرد،ابدا به نظرم رسید که شاید به لطافت طبع لسان‌ الغیب رسیده‌ام،که بلافاصله به خود آمده و با حسرت و آهی عمیق گفتم:«که جایی که‌ دریاست من کیستم» اما آوای ملکوتی،واقعیت داشت،به‌ اطراف نگاه کردم،عده‌ای نوجوان را دیدم که‌ رو به قبله نشسته و آن‌که جلوتر است،با صدایی دلنشین،زیارت عاشورا را می‌خواند و بقیه هم همراه او خاضعانه زمزمه می‌کردند."