چکیده:
این پژوهش برای بررسی اثر آموزش راهبردهای یادگیری و مطالعه بر میزان یادگیری و ثبات آن پس از گذشت یک نیمسال تحصیلی بر دانشجویان دانشگاه پیام نور انجام گرفت. 60 نفر از دانشجویان رشتههای روانشناسی و علومتربیتی که معدل پایینتر از 12 داشتند به صورت تصادفی انتخاب و به روش جایگزینی تصادفی, به سه گروه 20 نفری گواه, آزمایشی 1 و آزمایشی 2 دسته بندی شدند. راهبردهای یادگیری و مطالعه به دانشجویان گروه آزمایشی 1 به صورت رو در رو, و به دانشجویان گروه آزمایشی 2 به صورت نیمه حضوری, آموزش داده شد. از آنها خواسته شد که راهبردها را در مطالعة کتابهای درسی, به ویژه کتاب روانشناسی رشد (1)، به کار ببندند. در پایان نیمسال، با استفاده از یک آزمون پیشرفت تحصیلی چهار گزینهای، که در بانک سؤال دانشگاه برای درس فوق تهیه شده بود, میزان یادگیری هر سه گروه اندازهگیری شد. همچنین، اندازة ثبات یادگیری در یک نیمسال دیگر به وسیله آزمون مشابهی بهدست آمد. تحلیل واریانس و مقایسة میانگینها در سطح معنیداری 05/0 نشان داد که آموزش این راهبردها به صورت حضوری یا نیمهحضوری, یادگیری دانشجویان از خواندن محتوای کتاب روانشناسی رشد (1) و ثبات این یادگیری را پس از گذشت یک نیمسال افزایش میدهد. مقایسة میانگین پیشرفت تحصیلی گروههای بالا در قبل و بعد از آموزش راهبردها نیز نشان داد که در سطح 05/0 , پیشرفت تحصیلی گروههای آزمایشی در اثر آموزش راهبردهای یادگیری و مطالعه افزایش یافته است.
خلاصه ماشینی:
"شیوه اجرا و طرح پژوهش به گروه آزمایشیB(شمارة 1)، راهبردهای یادگیری و مطالعه در 16 جلسة 2 ساعته در طول نیمسال دوم سال تحصیلی 81-80، طی 8 هفته، آموزش داده شد و به آنها توصیه شد که این راهبردها را در مطالعة درسهای خود به کار ببرند.
همان طور که جدول تحلیل واریانس شمارة 5 نشان میدهد, 71/14 = Fob و 0 = P-Value به دست آمده که دلالت بر معنیدار بودن تفاوت بین میانگین پیشرفت تحصیلی سه گروه پس از اجرای متغیر مستقل (آموزش راهبردهای یادگیری و مطالعه) دارد.
YT2 نمرات امتحانی روانشناسی رشد (1)، در نیمسال دوم سال تحصیلی 81-80 و YT3 نمرات امتحان روانشناسی رشد (1) در نیمسال اول سال تحصیلی 82-81 ( یک نیمسال بعد ) بحث و نتیجهگیری مقایسة میانگین نمرة پیشرفت تحصیلی دانشجویان سه گروه مورد مطالعه در درس روانشناسیرشد(1), با استفاده از آزمونهای تحلیل واریانس یک طرفه و تعقیبی و سایر روشهای آماری, نشان داد که میزان یادگیری دانشجویان گروه گواه در سطح 05/0 به طور معنیداری کمتر ازگروههای آزمایشی B و C است.
نتیجة این تحلیلها نشان داد که در سطح 05/0 میانگین پیشرفت تحصیلی گروههای آزمایشی B و C در سایر درسها نیز پس از تأثیر متغیر مستقل (آموزش مهارتها و راهبردهای یادگیری و مطالعه) به طور معنیداری افزایش یافته است.
برای آزمون فرضیة شمارة 2 در نیمسال اول سال تحصیلی 82-1381 (پس از گذشت یک نیمسال), از هر سه گروه دوباره آزمون پیشرفت تحصیلی روانشناسی رشد(1) انجام گرفت و تفاوت نمرههای افراد هر سه گروه با نمرههای نیمسال دوم سال تحصیلی 81- 1380 (نیمسال قبلی) درس بالا با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و تعقیبی و آزمونهای دیگر که در فصل چهارم به تفصیل اشاره شده است, مقایسه شد."