چکیده:
آموزش شهروندی در ایران وجود مدیریت و برنامه‌ریزی متمرکز سیستم آموزشی؛عدم مشارکت دادن کلیه‌ی ذی نفعان در تهیه،اجرا و ارزیابی برنامه‌هاس؛استفاده ناکافی از روش‌ها و شیوه‌های فعال و مشارکت‌جویانه و تکیه بر کتاب و جزوه محوری؛و عدم توجه به موضوع‌ها و مفاهیم مرتبط با تربیت شهروندی و جهانی در کتاب‌های درسی و برنامه‌های آموزشی مدارس ابتدایی است.در حالی که آموزش شهروندی در سوئد به شیوه‌ی تلفیقی و مبتنی بر رویکرد میان‌رشته‌ای،مشارکتی و تعاملی است که با زندگی افراد در ارتباط بوده و در محیطی آزادانه حاکی از احترام متقابل و مبتنی بر اصول انسانی،اخلاقی و جهانی انجام می‌گیرد و از چالش‌های تنوع اجتماعی آگاه بوده و علاوه بر مدرسه با همکاری والدین،جامعه و سازمان‌های غیر دولتی در راستای تربیت شهروندی جهانی جهت زندگی در دهکده‌ی جهانی صورت می‌پذیرد. هدف این مقاله،شناخت شباهت‌ها و تفاوت‌های میان شیوه‌های انتخاب و سازماندهی محتوای برنامه درسی مطالعات اجتماعی و نحوهء آموزش شهروندی در مقطع آموزش ابتدایی ایران با سوئد،به منظور ارائه‌ی پیشنهادهای کاربردی در زمینهء اصلاح برنامه درسی ایارن است.برای نیل به این هدف،طرح تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی(اسنادی)بر پایه‌ی روش تطبیقی انتخاب گردید.به استناد منابع و مباحث موجود می‌توان گفت که در ایران شیوه‌ی انتخاب و سازماندهی محتوا بر اساس'رویکرد موضوعات درسی'(رشته‌ای مجزا) بوده و محتوای برنامه درسی از'علوم اجتماعی'گرفته می‌شود و بر آن‌چه که مراجع تصمیم‌گیری برای یادگیری بچه‌ها مهم می‌دانند،مبتنی است در حالی که در سوئد مبتنی بر موضوع و بر اساس'رویکرد تلفیقی بین‌رشته‌ای'انجام می‌پذیرد و جهت سازماندهی تلفیقی برنامه درسی علوم اجتماعی همه‌ی رشته‌های درگیر در این برنامه درسی با مطالعه‌ی موضوع معینی در برنامهء واحدی به نام'مطالعات اجتماعی'با هم پیوند می‌خورند.از ویژگی‌های
(
, 
, 
)
