خلاصه ماشینی:
"برای مثال میتوان به دیدگاه خاص مؤلف دربارۀ نامها و صفات الهی در قرآن ومتون دینی اشاره کرد که با ذکر شواهد و مثالهایی از ادبیات و متون نظم و نثر فارسی و به خصوص آثار عرفانی ارزشمندی چون تفسیر عظیم کشفالاسرار و عدةالابرار و تفسیر طبری و نیز اشعار نغز و دلنشین بسیاری از شعرایعارف فارسی زبان همراه است.
نحوه و نوع کاربرد این اسامی و صفات در شواهد به دو شکلاتفاق میافتد:شاعر یا نویسنده عینا آن نام یا صفت الهی را به کار برده،یا از ترجمه یا مفهوم آن نام یا صفت بهرهگرفته است که چگونگی این شیوه در فصل سوم کتاب شرح داده میشود.
ازنمونههایی که در این بخش کتاب به آنها اشاره میشود موارد زیر قابل توجه است: کلمۀ آفتاب در اکثر سرودههای عرفانی،استعارهای از ذات نورانی حضرت حق است: {Sمن چون تیغم و آن زننده آفتاب#گر دلیلت باید از وی رومتابS}(مولوی) {Sچون کاینات جمله به بوی تو زندهاند#ای آفتاب سایه ز ما بر مدار همS}(حافظ) لفظ ایزد در ادب فارسی بسیار کاربرد دارد."