خلاصه ماشینی:
در دورهای که از اواخر قرن هشتم تا اوائل قرن سیزدهم هجری به طول انجامید و کجسلیقگیهای خشک و تقلیدهای خنک شاعران و نویسندگان جای نوآوری و نوگرایی را گرفت،از جملهء این بخش تاریخ ادبی است که به ندرست میتوان در آن شاعران و نویسندگانی را برکشید که خود را از آن کجاندیشیها و پیروی کردنهای ناروا از پیشینیان، رهانیده باشند.
و این بر عهده مسؤولان نظام آموزش عالی،گروههای آموزشی زبان و ادبیات فارسی،استادان و دانشجویان است که به شکلهای گوناگون ضمن ارج نهادن بر میراث علمی و ادبی ایران اسلامی،برای ایجاد زمینههای تحولات و تغییرات براساس نظریهپردازیهای ادبی، نواندیشی و نوگرایی بکوشند و حرکت ادبیات فارسی را از دوران به جریان هماهنگ با نیازهای فرهنگی و اجتماعی بازگردانند و با پرورش استعدادها و بهرهگیری از قابلیتهای نسل جوان،جایگاه ادبیات فارسی را در مجامع جهانی،با شکوهی شایستهتر نگاه دارند.