چکیده:
کاربرد تمرینات ویبریشن کل بدن (WBVT) 1به عنوان یک روش نسبتا جدید تمرین عصبی عضلانی مورد توجه میباشد و به عنوان عاملی برای تحریک مکانیکی قوی در سیستم عصبی عضلانی،بافت استخوانها و عضلات بطور وسیعی در حرفههای پزشکی،ارگونومی و آزمایشات حیوانی مورد مطالعه قرار گرفته است.هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تأثیر 4 هفته تمرینات ویبریشن (WBV) بر توان بی هوازی و قدرت دانشجویان پسر ورزشکار بود.بدین منظور 20 نفر از دانشجویان پسر ورزشکار دانشکده تربیتبدنی دانشگاه تهران(میانگین:سن 4/1-+5/20 سال؛وزن 5/5-+5/69 کیلوگرم؛قد 5/5-+175 سانتی متر؛4/1-+57/22- BMI )که همگی سالم بودند داوطلبانه انتخاب و بهطور تصادفی به دو گروه تجربی (n-10) و کنترل (n-10) تقسیم شدند.گروه تجربی به مدت 4 هفته،هر هفته 3 جلسه و به مدت 5 دقیقه در حالت اسکات 110 درجه به تمرین با دستگاه ویبریشن با فرکانس 30 هرتز و دامنه 10 میلیمتر پرداختند.از گروه کنترل خواسته شد که فعالیت بدنی و روزانه خود را در مدت زمان پروتکل تمرینی حفظ کنند و از کارهای قدرتی و تمرین با وزنه خودداری کنند.هریک از متغیرهای وابسته مورد پژوهش در مراحل پیش و پس آزمون مورد سنجش قرار گرفت.برای تعیین همگنبودن گروههای از لحاظ عملکردی از آزمون T مستقل در مرحله پیشآزمون استفاده شد.دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS و روش آماری T زوجی در سطح معناداری ?>?/05 تجزیه و تحلیل شد.نتایج افزایش معنیداری در توان بیهوازی و قدرت گروه تجربی نشان داد( P-0/002 و P-0/001 ).میتوان نتیجه گرفت که WBVT باعث بهبود توان بیهوازی و قدرت میشود.
خلاصه ماشینی:
"اثر 4 هفته تمرین ویبریشن بر توان بیهوازی و قدرت دانشجویان مرد ورزشکار سامان پاشائی*،محمد رضا کردی**،امیر سرشین***چکیده کاربرد تمرینات ویبریشن کل بدن (WBVT) 1به عنوان یک روش نسبتا جدید تمرین عصبی عضلانی مورد توجه میباشد و به عنوان عاملی برای تحریک مکانیکی قوی در سیستم عصبی عضلانی،بافت استخوانها و عضلات بطور وسیعی در حرفههای پزشکی،ارگونومی و آزمایشات حیوانی مورد مطالعه قرار گرفته است.
دانش کنونی در مورد مکانیزم فیزیولوژیکی و نورولوژیکی تمرینات WBV زیاد گسترده نیست،اما افزایش تحریک سیستم عصبی مرکزی و محیطی،هماهنگی،تحری و فراخوانی بیشتر واحدهای حرکتی،کاهش آستانه تحریک اندامهای وتری گلژی و جلوگیری از فعالیت عضلات مخالف،افزایش و تغییر ترشحات هورمونی،تغییر میزان و غلظت میانجیهای عصبی(دوپامین و سروتونین)و همچنین فعال شدن واحدهای حرکتی گاما و دوکهای عضلانی به عنوان دلایل و توجیهات اثرات WBVT بر بدن بیان شده است4،3،1.
در مطالعات حاضر نکته مهم راجع به WBVT نبود اتفاقنظر در مورد بکارگیری پروتکل تمرینی خاص با فرکانس ها،دامنه و یا مدت مشخص است و اینکه چه فرکانس و دامنهای میتواند بیشترین اثرات را داشته باشد7،18،بطور مثال مشاهده شده یک پروتکل تمرینی با فرکانس،دامنه و وضعیت خاص افزایش معناداری در عملکردهای ورزشی مانند قدرت و توان داشته درحالیکه همان پروتکل تمرینی با فرکانس مشابه و در همان وضعیت بدنی در مطالعه دیگر با اعمال 1 میلیمتر دامنه بیشتر تغییر و افزایش معناداری مشاهده نشده است19،1."