خلاصه ماشینی:
"این تمرکز مداوم و همراه با پشتکار، که اکاگرتا (1) (بر یک نقطه) نامیده میشود، به وسیله یکپارچه کردن سیلان روحی ـ روانی، یعنی سروارتتا (2) («توجه پراکنده، منقطع، معطوف به جهات گوناگون»؛ یوگه سوتره 11:3) حاصل میشود.
با انجام این اعمال، نه تنها یوگی در تسلط یافتن بر اموری که از آنها تبری جسته بود موفق میشود، بلکه نیرویی جادویی کسب میکند که به مراتب ارزشمندتر از تمام آن امور است.
از طریق پرانایامه، یعنی با طولانی کردن هرچه بیشتر دم و بازدم (نظر به اینکه هدف از این عمل دستیابی به طولانیترین فاصله و وقفه ممکن بین دو مرحله تنفس است)، یوگی میتواند تمام ابعاد آگاهی را تجربه کند.
با انجام دادن این چهار مرحله، یکی پس از دیگری، شخص «توانایی معرفت خالص» (ریتمبرا پرجنیا) (9) را کسب میکند که خود دروازهای است به سوی سمادی «بدون ریشه» (10) ، یعنی سمادی خالص.
پتنجلی میگوید که ایشوره از زمانهای بسیار کهن معلم حکیمان بوده است (یوگه سوتره 26:1) و دیگر اینکه او میتواند باعث دستیابی به سمادی شود، البته به این شرط که یوگی عمل ایشوره پرنیانه (1) را تمرین کند (یوگه سوتره 45:2).
بنا بر نظر پتنجلی و تمام سنت یوگای کلاسیک، شخص یوگی از «سیدی»های بیشمار، به منظور به دست آوردن آزادی متعالی، یعنی اسمپرجنیاته سمادی، استفاده میکند، نه به منظور به دست آوردن سلطه بر اجسام (یوگه سوتره 37:3).
به جای تحرک مداوم، یوگی آسنه را تمرین میکند، برخلاف تنفس ناموزون و رها شده، او پرانایامه را تمرین میکند و برای جریان آشفته زندگی روحی ـ روانی، یوگی، به وسیله «تمرکز بر یک نقطه»، پاسخی مهیا میسازد و از این دست."