خلاصه ماشینی:
"از اینرو بدون آگاهی از این تألیفات بررسی تاریخ و ادبیات و تشکیلات اداری و سیاسی و جنبشهای اجتماعی و علوم و فنون و صنعت و هنر و دیگر زمینههای فرهنگ ایران باستان غیر ممکن و پژوهش ادیان آن دوره نیز ناقص و یا بسیار محدود خواهد بود و اصولا رشتهء ایرانشناسی بدون زبان فارسی و یا با آشنایی اندکی از این زبان صرفا زبانشناسی است و باید زبانشناسی ایرانی نامیده شود و نه ایرانشناسی.
پس از کوششهای آغازینی که به دست ایرانشناسانی چون ویندیشمان و اشپیگل و دارمستتر و نولد که و مارکوارت و هوسینگ در زمینهء تاریخ افسانهای ایرانیان انجام گرفت، کریستن سن نخستین کسی بود که این موضوع را بطور منظم از آغاز روایت آفرینش تا زمان اسکندر بر پایهء اوستا و نوشتههای پهلوی و فارسی و عربی در دو اثر خود،یکی کتاب حاضر و دیگر کتاب کیانیان دنبال کرد."