چکیده:
در نظام تربیتی مهدوی(، فرآیند تربیت براساس قوانین یا اصول تربیتی، شکل میگیرد. در این نوشتار، میکوشیم اصول تربیتی برآمده از قوانین اسلامی و قرآنی را بیان کنیم. جایگاه اصول در یک نظام تربیتی، اصل خدامحوری، توجه به جهان آخرت، میانهروی در خواهشها، اهمیت به آزادی مشروع آدمی، توجه به همه جنبههای انسان، پیوند تربیت و تعقل، رعایت تسهیل در امر تربیت، توجه به شخصیت و عزت تربیتشونده، توجه به امور فطری و الهی، ایجاد شرایط تربیتی و همچنین استعدادسنجی در تربیت، از مباحث اصلی این مقاله به شمار میروند.
In the Mahdist educational system، there are several general directions and instructional rules to base the people’s training behaviors upon some systematic criteria to make them organized. So، the educational process at that time must be followed according to such guided principles. Now، this article، which has benefited from the Islamic، Quranic rules and directions، will try to explain those principles in detail.
The real basis of the Islamic instructions has been put and will continue to be on God – centeredness، believing in the world Afterlife، moderation in material desires and the importance of legitimate human freedom. Therefore، this writing will go on to discuss، as far as possible، the necessity for attention to all human dimensions including the following: the relation between education and Intellection، considering facilitations in the procedures of education، attention to the personality، esteem and honor of those trained، attention to their innate needs and divine affairs، providing necessary instructional conditions and also the means for the measurement of their talents with regard to ‘acquisition of education’.
خلاصه ماشینی:
"آیا نمیاندیشید؟ در مکتب تربیتی حضرت مهدی(، هر چند بهترین و کاملترین برکتهای مادی نصیب مردم میشود و جوامع بشری در کنار نور معنویت و اخلاق از نعمتهای دنیوی نیز بهرهمند میشوند، ولی با این توصیفها، در چنین مکتبی، انسانهای با ایمان در پرتو تربیت اسلامی، به آخرت توجه کامل دارند و همه اعمال و فعالیتهای دنیوی خود را با گرایش اخروی انجام میدهند.
رعایت حدود الهی در بهرهوری از این گرایشها را عامل عامل سعادت و رستگاری حقیقی آدمی میداند و در این باره چنین میفرماید: (زین للناس حب الشهوات من النساء والبنین والقناطیر المقنطرة من الذهب والفضة والخیل المسومة والأنعام والحرث ذلک متاع الحیاة الدنیا والله عنده حسن المآب * قل أؤنبئکم بخیر من ذلکم للذین اتقوا عند ربهم جنات تجری من تحتها الأنهار خالدین فیها وأزواج مطهرة ورضوان من الله والله بصیر بالعباد(؛ 1 دوستی خواستنیها [ی گوناگون] از: زنان و پسران و اموال فراوان از زر و سیم و اسبهای نشاندار و دامها و کشتزار [ها] برای مردم آراسته شده، [لیکن] این جمله، مایة تمتع زندگی دنیاست، و [حال آنکه] فرجام نیکو نزد خداست* بگو: «آیا شما را به بهتر از اینها خبر دهم؟ برای کسانی که تقوا پیشه کردهاند، نزد پروردگارشان باغهایی است که از زیر [درختان] آنها نهرها روان است؛ در آن جاودانه بمانند، و همسرانی پاکیزه و [نیز] خشنودی خدا [را دارند] و خداوند به [امور] بندگان [خود] بیناست."