چکیده:
در این مقاله وضعیت اقتصادی کشور و برنامههای اقتصادی اجراء شده در طی یکصد سال اخیر به اجمال از منظر تصدیگری دولت مورد بررسی قرار گرفته است. اقتصاد دولتی و به تبع آن ضعف سیستم مدیریت دولتی در بنگاههای اقتصادی،جزء ویژگیهای اصلی اقتصاد ایران شناخته شده است. برنامههای عمرانی پیش از انقلاب اسلامی و نتایج بدست آمده و ضعفهای آن به اجمال مورد بررسی قرار گرفته و بعد از آن اقتصاد ایران پس از انقلاب مورد نقد و بررسی قرار گرفته و جهت کارآیی و اثربخشی فعالیتهای اقتصادی دولتها با ذکر مشکلات موجود و تصدیگری دولت و چگونگی روی آوردن به خصوصیسازی مورد بررسی قرار میگیرد. صاحبنظران منشاء مشکلات اقتصادی کشور را ضعف مدیریت دولتی میدانند اما ریشه واقعی مشکلات را باید در ماهیت نظام اقتصاد دولتی جستجو کرد.
خلاصه ماشینی:
""جولیان باریر"در کتاب اقتصاد ایران میآورد تا سال 1279 شمسی نقش بارز دولت در اقتصاد کشور محدود به فروش امتیاز به شرکتهای خارجی و به منظور تشویق بهرهبرداری از منابع طبیعی بوده است او دوره بیست ساله 1300 تا 1320 شمسی را دوره کوشش برای کنترل دولتی نام برده است و در این زمینه بیان میدارد:سیاست دولت در عرصه صنایع در دهه 1310 بر ایجاد کارخانههای دولتی از یک سو و اعمال تدابیر حمایتی مختلف در مورد کارخانههای خصوصی از سوی دیگر استوار بود.
گرچه صاحبنظران منشاء مشکلات اقتصادی کشور را ضعف مدیریت دولتی میدانند اما به اعتقاد راقم این سطور ریشه واقعی مشکلات را باید در ماهیت نظام اقتصادی دولتی جستجو کرد به گونهای که دولت در قالب بودجه شرکتهای دولتی و تسهیلات بانکی ارزان به تأمین نیازهای مالی شرکتها میپردازد و حتی در صورت زیانده بودن آنها با تزریق یارانه به کمک مدیران شرکتها میشتابد به همین دلیل در عرصه شرکتهای دولتی،کمتر با مساله ورشکستگی مواجه میشویم و تقریبا مواد قانونی تجارت در باب ورشکستگی،بلااستفاده مانده است با این سطح از مداخله در تصمیمگیریهای مدیریتی،ابتکار عمل از مدیران شرکتهای دولتی سلب و استعداد مدیریتی آنها کور میشود و مدیران در قبال کارآیی و اثربخشی عملیات سازمان تحت مدیریت خود احساس مسوولیت نمیکنند."