چکیده:
اقتصاد لیبرالیسم که برپایه فلسفه سودگرایی(یوتیلیتار یانیسم) بنیانگذاری شده، هدف اصلی خود
را رشد و اقتصاد و رفاه عمومی دانسته است و از این رهگذر به منزله ابزاری در خدمت سرمایهداری
قرارگرفته که البته دستاورد آن اختلاف شدید طبقاتی و ادامه ثروتاندوزی خاص و سرانجام
گسترش ظلم و بیعدالتی است
در این مقاله به این بحث پرداختهایم که در مکتب لیبرالیسم هرچند گهگاه سخن از عدالت در
توزیع رفتهاست؛ ولی اساسا اصول و مبانی این مکتب، عدالت را نفی میکند و هدف اصلی آن رشد
اقتصادی است. که با عدالت تنافی و تناقض دارد و این پارادوکس به موجب تنافی اصول این مکتب با
عدالت است؛ ولی در مقابل نظام اقتصادی اسلام از این ویژگی مهم برخوردار است که احکام و مقررات
آن و از جمله فوانین اقتصادی برپایه عدالت استوار است که در اصول و مبانی این دین ریشه دارد.
علاوه بر این، مجموعه قوانین کامل در این نظام اقتصادی، آصول حاکم بر مالکیت، تولید، توزیع،
رشد و توسعه اقتصادی در این آیین با هدف اصلی «عدالت» همسو و هماهنگ است.
خلاصه ماشینی:
عدالت اجتماعی در نظام اقتصادی اسلام و لیبرالیسم دکتر سیدمحمد محمودی گلپایگانی * استادیار دانشکده الهیات دانشگاه تهران (تاریخ دریافت ٨٥/٣/٢٥,تاریخ تصویب ٨٥/٦/٢) چکیده اقتصاد لیبرالیسم که برپایه فلسفه سودگرایی (یوتیلیتاریانیسم ) بنیانگذاری شده , هدف اصلی خـود را رشد و اقتصاد و رفاه عمومی دانسته است و از این رهگذر به منزلـه ابـزاری در خـدمت سـرمایه داری قرارگرفته که البته دستاورد آن اختلاف شدید طبقاتی و ادامه ثروت اندوزی گروهـی خـاص و سـرانجام گسترش ظلم و بی عدالتی است .
۴. این اصل که عمدتا ریشه فلسفی , اعتقادی و اخلاقی دارد، در اقتصاد جامعـه بـسیار سرنوشت ساز و تعیین کننـده اسـت ؛ چـرا کـه انـسان بـه موجـب حـس بـشردوستانه و درک مسؤولیت در برابر خدا و وجدان ، وظیفه خودمی داند که در حد توانایی بـه همنوعـان خـود مساعدت کند و نیازهای مالی آنان را برطـرف نمایـد و ایـن چنـین تفکـر و اعتقـاد موجـب همبستگی اجتماعی و حل بسیاری از مشکلات از جمله نارسـایی هـای اقتـصادی مـی شـود و هرگاه این احـساس وظیفـه عمـومی ، قانونمنـد و سـازمان یافتـه باشـد، مـی توانـد در تعـدیل درآمدها و توزیع ثروت و در نتیجه بهبود شرایط زندگی نیازمندان نقـش تعیـین کننـده ایفـا کند؛ ولی هرگاه نظـام اجتمـافی و قـوانین حـاکم نـسبت بـه ایـن مـسؤولیت خطیـر الهـی – اجتماعی بی تفاوت باشد, بدیهی است که مشکل به حال خود بـاقی خواهـد مانـد و هرچنـد در جامعه افراد نیازمند فقیر وجود داشته باشند, ثروتمنـدان بـدون احـساس نگرانـی و درک مسؤولیت به راه خود ادامه می دهند و عدم تعادل اقتصادی پیوسته بیش تر و ظلم و بی رحمی در جامعه گسترده تر خواهد شد.