چهره برادرم - مجله کتاب ماه ادبیات مقاله

همانند همیشه،کسی که از این تحریم فرهنگیبیشترین رنج را می‌برد،از مسببان آن نبوده است:متفکران ایران. حضور نیرومند«گذشته»را دیدم،که در احترام(به تصویر صفحه مراجعه شود) چهرۀ برادرم پائولو کوئیلو ترجمه آرش حجازی ژرف مردم ایران به آثار شاعرانی چون حافظ و سعدیتجلی می‌یافت. هنگامی که این گفت و گو درایران پیش آمد،(مثلا در صحبت‌هایی که در شیراز وتهران با هزاران نفر داشتیم)اصلی‌ترین موضوع،خداوند بود. در آغاز،گفت و گو برایم دشوار می‌نمود،گمان می‌بردم هر کدام مفاهیم خود را داریم و برقرارکردن پیوند میان این مفاهیم ممکن نیست. تنها ملت ایران به گفت و گو تمایل ندارد،اعضای مهم دولت نیز چنین گرایشی دارند. مانند آقای دکترعطاءالله مهاجرانی،وزیر فرهنگ ایران. یک نفر ازدوستانش پرسید:-«چه زمانی می‌فهمید که روز آغاز شده است؟»اولین نفر گفت:«وقتی بتوانی یک درخت راتشخیص دهی. » دیگری گفت:«وقتی بتوانی یک میش را از یککودک تشخیص دهی. » و سرانجام،سومین نفر گفت:«وقتی بتوانی چهرۀبرادرت را تشخیص بدهی.