چکیده:
کتاب شرفالنبی تألیف حافظ ابوسعد خرگوشی از مهمترین آثاری است که در سیره پیامبر (ص) نگارش یافته و مشتمل بر روایات
فراوانی در مناقب اهل بیت علیهم السلام نیز هست؛ و به دلیل اعتبار و اهمیت آن، در سده ششم به فارسی ترجمه شده و ترجمه مزبور از با
ارزشترین متون منثور فارسی به شمار میرود. همچنین علمای بزرگ شیعه، در مقام سیرهنویسی و ذکر برتریهای اهلبیت و استدلال بر
حقانیت تشیع، استفادههای فراوانی از این کتاب کردهاند که در این مقاله ـ ضمن اشاره به آنچه در ستایش وی نوشتهاند ـ نشانی قریب
چهل مورد از منقولات ابن شهر آشوب و علامه مجلسی و... از کتاب نامبرده آمده است. در پایان نیز توضیحی در این باب که وجود
پارهای روایات مخدوش در این کتاب ـ که نظایر آنها را حتی در معتبرترین کتابهای شیعه میتوان یافت ـ نباید مانع از انتشار آن گردد.
خلاصه ماشینی:
"البته کار به اینجا هم ختم نمیشود؛ و بسیاری از معتبرترین آثار علمای شیعه نیز به دلیل آنکه هیچ یک از آنان معصوم نبودهاند و احیانا مطالب باطل و شبههانگیزی به قلمشان آمده، همگی مشمول این حکم خواهند بود و برای نمونه: در کتابی که قدیمیترین اصول اربعه رجالی شیعه شمرده میشود ـ رجال کشی که شیخ طوسی آن را تهذیب و خلاصه کرده ـ بسیاری از گزارشهای سست و نادرست به چشم میخورد که پارهای از آنها حتی توهین آشکار به مقام شامخ معصوم است؛ و مرحوم آیة الله خویی پس از نقل یکی از آنها مینویسند: من از کشی و شیخ طوسی سخت در عجبم که چگونه این روایات ابلهانه و بیخردانه را ـ که هیچ تناسبی با مقام عظیم زراره (1) ندارد و قطعا دروغ است ـ نقل کردهاند ـ آن هم روایتی که همه راویان آن مجهولالهویهاند.
پنجاه سال پیش، کتابهای معتبرشیعه همچون تفسیر مجمعالبیان و مختصر نافع (تصنیف محقق حلی) با وجود آنکه بسیاری از مندرجات آنها با آراء و اقوال اهل سنت مخالف بود، در مصر و زیر نظر و با تأیید علمای سنی به چاپ رسید؛ و آنان هرگز نترسیدند که با انتشار این کتابها لطمهای به مذهب ایشان وارد آید؛ و از این بالاتر آن که بزرگانشان بر کتابهای مزبور مقدمه نوشتند و در ستایش آن کتابها و مؤلفان آنها داد سخن دادند ـ به عنوان نمونه بنگرید به مقدمه مفصل و عالمانه شیخ محمود شلتوت (شیخ جامع الازهر) بر مجمعالبیان و آن همه تجلیلهایش از این کتاب و مؤلف آن که گمان میکنم وی هیچ کتاب و مؤلفی را به آن اندازه نستوده باشد؛45 و مقدمه مزبور را مرحوم آقا شیخ علی دوانی، به عنوان سند افتخار شیعه، ترجمه کرده و بارها به چاپ رسانیده است."