ستون ویژه: سخن اهل دل متفرقه

"فردوسی: بیاراست آن روز،تخت شهی‌ به سر بر نهاد آن کلاه مهی‌ بر تخت او گرد شد مهتران‌ ز دستور وز موبدان و سران‌ همه کس،فشاندند بر وی نثار بر آن تاج و تخت و نگین شهریار مر آن روز را نام نوروز کرد یکی جشن بس به،دل افروز کرد ره دوزخ آن روز جمشید بست‌ به شادی بر آن تخت زرین نشست‌ نبد مرگ و پیری و رنج و زیان‌ نبد کینه و کبرشان در میان‌ پسر از پدر باز نشناخت کس‌ جوان،هر دو یکسان ببودند و بس منوچهری: آمدت نوروز و آمد جشن نوروزی فراز کامکارا کار گیتی تازه از سر گیر باز عنصری: باد نوروزی همی در بوستان بنگر شود تا ز صنعش هر درختی لعبتی دیگر شود باغ همچون کلبه بزار پر دیبا شود باد همچون طبله عطار پر عنبر شود سعدی: کامجویان را ز ناکامی کشیدن چاره نیست‌ بر زمستان صبر بایدطالب نوروز را زمین و باغ و بستان را به عشق باد نوروزی‌ بباید ساخت با جوری که از باد خزان آید علم دولت نوروز،به صحرا برخاست‌ زحمت لشگر سرما،ز سرما برخاست حافظ: ز کوی یار می‌اید نسیم باد نوروزی‌ از این باد ارمد خواهی،چراغ دل برافروزی‌ سخن در پرده می‌گویم،چو گل از غنچه بیرون آی‌ که بیش از پنج روزی نیست حکم میر نوروزی خیام: بر چهره گل نسیم نوروز خوش است‌ در صحن چمن روی دل‌افروز خوش است‌ از دی که گذشت هرچه گویی خوش نیست‌ خوش باش و زدی مگو که امروز خوش است بهار و نوروز در اشعار شعرای معاصر نیز جایگاه ویژه‌ای دارند."