خلاصه ماشینی:
"سدید الدین کازرونی همچنین تمام کتب طبی گذشته را خوانده و در محضر تمام اطبای روزگار حضور داشته است و این شرح را به این سبب«المغنی»نامید که طبیبان را از مطالعهی کتب طبی دیگر بینیاز کند(مظفریان،ص 406).
شایان ذکر است که ابن نفیس موجز را در شرح قانون نوشت و سدید الدین کازرونی همین موجز را به عربی شرح کرد و المغنی نامید و در 745 ق آن شرح را به پایان رساند(فاضل،ج 2،ص 550،مظفریان،ص 406).
نسخهای از این اثر در کتابخانهی دانشکدهی پزشکی دانشگاه شیراز موجود است که محمد افتخار الدین نامی در بدایون هندوستان آن را در 1260 ق کتابت کرده است و چهار نسخهی دیگر از این اثر در کتابخانهی مسجد جامع گوهرشاد مشهد و کتابخانهی خانقاه نعمت اللهی به ترتیب به شمارههای 1981،1985،4461 و 379 نگهداری میشود(مظفریان،ص 406).
حاجی محمد مقیم معروف به شاه ارزانی،مؤلف طب اکبری(بمبئی،1271 ق)در مقدمهی همین کتاب آورده که در تألیف این اثر از شرح سدیدی بهره برده است؛احتمالا منظور از شرح سدیدی همان المغنی است."