«آن» تو بودی - مجله بخارا ادب و هنر

"آن صبح تابان در که در خواب‌ها دیده بودم، تو بودی آن زلالی که همواره می‌رفت در دل کوچه‌های تب‌آلود تشنه‌جویان مهربان با خس و خار و خاشاک غمگسار درختان بی‌برگ و باران تو بودی. در شب تلخ تاریخ مثل مرغی که می‌خواند بی‌وقفه تا صبح از بهاری که بعد از زمستان تود بودی در شب تیره آن کس که می‌سوخت بر تیغ تنهایی خویش بهر یاران و شب‌زنده‌داران تو بودی در غزلهای نابی که خواندیم از عشق از باغ و باران از پریزادگان از بهاران آن درخشان‌ترین لحظه آن«آن» تو بودی."