خلاصه ماشینی:
"یکی از راههای حل مسئله نداشتن کارایی کنترل دولتی در تجارت خارجی و در بنگاههای اقتصادی-تجاری مربوط به خود،تعدیل اقتصادی به شیوهای است که بانک جهانی اخیرا به تصویر کشیده است این تصویر در برخی شرایط مفید به نظر میرسد اما وقتی که اجرای سیاستهای مربوط به آن به جای مشکلزدایی مشکلآفرین باشد،دولت ناگزیر از انتخاب راه حل دیگری است که تنها از طریق فرایند خلق و پژوهشهای برنامهریزیشده،امکانپذیر است.
جدول شماره 2: واگرایی بخش عمومی و خصوصی (به تصویر صفحه مراجعه شود) در روش علامتدهی،که پس از مشاهده ناکامیهای خصوصیسازی در سال 1891 از سوی سازمان ملل در دستور کار قرار گرفت،هدف تلفیق نکات مثبت هر دو بنگاه در بنگاههای دولتی اعلام شد.
بسته به نمره بنگاه که در نتیجه ارزشیابی به دست آمده است،مدیریت و کارهای بنگاه به شکل زیر در جدول شماره 2 از پاداش بهرهمند میشوند: جدول شماره 3: میزان پاداش و ارزیابی انجام کار (به تصویر صفحه مراجعه شود) درسهایی از تجارب بینالمللی در باب روش علامتدهی قانون روش علامتدهی تحت نظارت بانک جهانی در چندین کشور به اجرا درآمده است،که از آن میان میتوان از پاکستان،فرانسه،سنگال،جمهوری کنگو،بنین،بوروندی،گامبیا،کنیا، ماداگاسکار،مالی،مراکش،نیجریه و تونس نام برد.
موفقیت روش علامتدهی در این کشورها موجب شده است که بار دیگر بنگاههای دولتی جایگاه بایسته خود را در روند توسعه کشورها بازیابند تا جایی که سازمانهای بین الملی مثل سازمان ملل،و بانک جهانی نه تنها دست از اصرار برای خصوصیسازی این بنگاهها برداشتهاند بلکه خود به تدوین پروژههایی چند جهت اجرای روش علامتدهی پرداختهاند."