خلاصه ماشینی:
"حمایت از تولیدکنندگان کشاورزی بر حسب درآمد ناخالص مزرعه در سال مبنا از 52%به 02% طی سالهای 1002-30 کاهش یافته که این مقدار کمتر از متوسط کشورهای عضو OECD بوده است.
مقدار حمایت از تولیدکننده بر حسب درآمد ناخالص کشاورزان از 16%در سال مبنا(6891-88) به 85%در سالهای 1002-30 کاهش یافته ولی با این حال دو برابر مقدار میانگین در کشورهای عضو OECD بوده است.
چنانگه گفته شد،حمایت از کشاورزان در ایران عمدتا به سه روش حمایت قیمتی(قیمت تضمینی)،حمایتهای نهادهای(اعطای یارانههای کود شیمیایی،سم و اعتبارات)و سایر حمایتها (پرداخت غرامت خشکسالی و بخشی از حق بیمه محصولات کشاورزی)صورت میگیرد که مورد آخر سابقه چندانی ندارد،اما دو سیاست اول از سابقه و تداوم بیشتری برخوردار بوده به طوری که از سال 8631 خرید تضمینی به صورت قانون درآمده و دولت هرساله در قالب این سیاست خرید برخی محصولات را انجام داده است.
این سیاست یکی از بحثانگیزترین ابزارهای حمایتی در ایران طی سالهای اخیر بوده و پیامد استفاده از آن طی سالهای 9631 تاکنون این سئوال را در اذهان ایجاد کرده است که تا چه حد دخالت دولت از طریق تعیین قیمت تضمینی و خرید محصولات در بازار محصولات کشاورزی به حمایت از تولیدکنندگان و پایداری تولیدات کشاورزی منجر شده است؟و آیا تداوم آن به شیوه گذشته سودمند بوده است؟ به اجمال میتوان گفت که در کشور ایران ابزار حمایتی به گونهای متفاوت از تعریف اقتصادی آن در سایر کشورها به کار گرفته شده است.
حمایت قیمتی از برخی از محصولات زراعی در نرخ آزاد ارز (به تصویر صفحه مراجعه شود) مأخذ:منبع 2 همچنین قانونگذار با برشمردن هدفهای متعدد در این قانون،بخصوص هدف ایجاد تعادل در نظام تولید،به نوعی بیاطلاعی از اثرات سازوکار خرید تضمینی را آشکار کرده است."