"پگاه حوزه، ش 37 آنچه در این مقاله، از رابطه دین و هنر منظور شده است، بیشتر ارتباط احکام و روایات فقهی با مقولات هنری همچون نقاشی، مجسمه‌سازی و موسیقی است؛ هر چند نویسنده در پایان مقاله نتایج کلی‌تری نیز گرفته است.
در مجموع، نویسنده معتقد است روایاتی که در نهی از مجسمه‌سازی و نقاشی آمده است، یا ناظر به بت‌پرستی است یا به وجود مجسمه و نقاشی در مکان نماز اشاره دارد و یا به حضور ابتذال در این گونه هنرها در آن روزگار باز می‌گردد و هیچ دلیلی که نشان دهد ______________________________ 1.
از آن سو، ایشان معتقد است که برداشت‌های فقیهان یا غیر فقیهان از این روایات، ناشی از شرایط فرهنگی یا اجتماعی روزگار خود بوده است و البته ابتذال و برهنگی در این گونه آثار، که بیشتر در بین درباریان و اشراف بوده است، در صدور این روایات و فتاوا بی‌تأثیر نبوده است."
(
, 
, 
)
