چکیده:
پندار وجود ماهیت تحقیرآمیز زنانه، که کم و بیش بر کارکردهای زیست شناختی متمایز زنان مبتنی است و این کارکردها را وجه بارز زنان تلقی می کند، همچنان پابرجا است. شتاب بالای برهنگی زنان، همزمان با پوشیده ماندن مردان، که به یک رویداد جهانی و مداوم تبدیل شده است، از یک فرایند مداوم فرهنگی و نهادی (فرافردی) سرچشمه می گیرد. یک وجه این ماجرا را می توان با فرض وجود یک نظام فرهنگی «شهوت سالار» بررسی کرد. این نظام فرهنگی، نظام هنجاری بالنسبه فراگیر است که غالب مردان و حتی زنان طی کنش های فردی روزانه خود، خواسته یا ناخواسته و پیوسته و فعالانه در جهت خلق و نگهداشت آن می کوشند. وجه دیگر اینکه در فرهنگ شهوت سالار دوران مدرن، در پیوستار طبیعت فرهنگ، زنان همواره نزدیک تر به «طبیعت» و مردان نزدیک تر به «تمدن» دیده شده اند؛ به این معنا که همچون طبیعت باید مورد سیطره قرار گیرند. برهنگی متعارف زنان در صحنه ورزش های زنان و رسانه ها، فضای مجازی صحنه های چنین بهره کشی از طبیعت زنان است؛ طبیعتی که گویی هیچ گاه نمی خواهد متمدن شود. بخش دیگری از تورم سکس زنانه را می توان در ابعاد متنوع بهره برداری اقتصادی از این موضوع نگریست. استفاده گسترده از زنان کم مهارت، اما زیبا در مشاغل دفتری و منشی گری در کشور ما و در جهان، مدتها است که به امری متداول تبدیل شده است؛ همچنین بر مبنای نظریه بازار کار دوگانه، معمولا مشاغل دون پایه برای زنان و مشاغل عالی رتبه برای مردان ضمانت شده است. زنان در دنیای مدرن بیش از مردان آماج بحران هویتی هستند که همه را به بازگشت به بدن به عنوان منبع هویت ارجاع می دهد. این بحران زمینه را برای ظهور و بروز انواع هویت هایی که افراد «موقتا» برای خود اختراع می کنند تا پایگاه نسبتا محکمی برای مواجهه با جهان داشته باشند فراهم می کند که از جمله این هویت ها، «هویت بدنی» است. در مجموع، «میشل فوکو» این فرضی? فرویدی را که جوامع مدرن صنعتی وارد عصر سرکوبی روزافزون میل سکسی شده اند رد می کند. و می گوید شاهد رواج محسوس روابط سهل انگارانه سکسی شده ایم. اگر می خواهیم با سرپنجه نظام شهوت سالاری مقابله کنیم که داعیه نظارت بر بدن ها، لذت ها و دانش ها را با وجود انواع مقاومت ها دارد، نخست باید گریبانمان را از چنگ عامل جنسیتی رها کنیم.
(
, 
, 
)
