خلاصه ماشینی:
"مجیدی پیش از روی آوردن به مقوله فیلم بلند، زبان تعریف شده و خاص خود را در فیلم های کوتاهش پیدا کرده بود و خطوط مشترکی که فیلم بلند «رنگ خدا» را به فیلم کوتاه «خدا می آید» پیوند می زند، خود گویای این مدعا است.
نکته آخر این که سینما مجیدی از شکل تلخ و گزنده به نحو عمده ای انتقادی ـ اجتماعی به سمت سینمای فلسفی هستی شناسانه پیش می رود، اما هم چنان به نحوی زیرپوستی و بعضا آشکار، رنگ و لعاب اجتماعی و زبان تلخ خود را دارد.
(3) * * * بهرام بیضایی (کارگردان با سابقه ایران) درباره رنگ خدا می گوید: من خوشحال تر می شدم اگر به جای صحبت از اسکار از پسربچه فیلم، آن پیرزن و حسین محجوب و مجید مجیدی صحبت بشود، چون اگر این فیلم جایزه اسکار را هم نگیرد چیزی از ارزشهای آن کم نمی شود."