آفتاب پرست - مجله هنر دینی ادب و هنر

"اما از پشت پنجره چند نفر را توی محوطه دیدم که زیر درختها، قدم زنان اختلاط می کردند. ناگاه آدمی گرد و قلمبه با شلوار گل و گشاد و صورت پرپشم و پیل از توی یک کمد که ناگهان آنجا سبز شده بود، افتاد روی چمنها و مثل یک جوجه تیغی شروع کرد به قل خوردن و آمد به طرف تالار. هنوز حواسم به بیرون بود که در به خودی خود باز شد و بوی تند عرق تن آدمی مثل بوی بز فحل در تالار پیچید و صدای قدمهایی قاطع در اطرافم، شروع کرد به گردیدن. یادم می آید، چند قدمی به طرف میز رفتم و از پنجره، باز بیرون را نگاه کردم و دوباره آن چند نفر را دیدم که زیر صنوبرها مثل مرغ حقی که مدام حق حق بگوید، از میان لبهای جنبان آنها فقط حرف میم و نون است که بیرون می آید."