خلاصه ماشینی:
"ا اصلا ضرورت این بازگشتها چیست؟آیا تئاتر جهان معاصر از درک محیط پیرامون خود آنقدر عاجز است که باید حتما به گذشته رجوع کند؟و آیا گذشته از چنان استحکام و غنایی برخوردار است که هنوز هم میتوان با تکیه بر آن اثری تئاتری خلق کرد؟ شاید پاسخ مثبت به پرسش دوم،پاسخی صحیحتر باشد،چرا که عدم درک محیط معاصر توسط هنرمندان تئاتر نمیتواند ادعایی ریشهدار باشد.
در پایان باید به این نکته اشاره کرد که به تازگی هنرمندان تئاتر در حال برداشتن گامهای جدیدی برای جستوجوی اینگونه در ادبیات کهن ایران و بهرهگیری از اسطورههای این سرزمین میباشند (به تصویر صفحه مراجعه شود) آژاکس نمایش شما چه تفاوتی با آژاکس سوفکل دارد؟ «آژاکس»در کل آدمی مورد ظلم واقع شده است،چه در نمایش سوفکل،چه در نمایشنامهی آقای نعیمی.
حالا در اجرای ما آژاکس میخواهد با سیستم جدید(صلح)خودش را اثبات کند و به همین دلیل خشونت او به این شکل بروز پیدا میکند؛این واقعیت آژاکس است."