خلاصه ماشینی:
"آیت‌الله گرامی در پاسخ، به دو ویژگی روحانیت، به لحاظ تاریخی، اشاره می‌کند: روحانیت در عین آنکه پیشرو بوده و طبقه خاص به اصطلاح روشن‌فکر و صاحب فکر را تشکیل می‌داده است، همواره در متن و بطن جامعه حضور داشته است.
اگر زمانی تمام مهره‌های حکومت سالم نباشند، تصدی یک روحانی یا یک مرجع، به ضرر دین تمام می‌شود؛ مگر اینکه آن مرجع، دائما مراقب باشد و به محض مشاهده فساد، پیش از همه، خود فریاد برآورد.
این نظارت عمومی بر حکومت، می‌تواند بسیار کارساز باشد؛ به شرط آنکه مردم نه فقط نظارت استطلاعی، بلکه نظارت استصوابی هم داشته باشند.
آیت‌الله گرامی، در ادامه، به موضوع «شبهات دین» اشاره می‌کند و می‌گوید: گاهی شبهه در مورد اساس دین مطرح می‌شود که در این موارد، آنکه شبهه دارد، می‌تواند آن را به‌طور خصوصی با اهل علم در میان بگذارد.
گاه نیز مشاهده می‌شود بحث‌های تخصصی در میان عامه مردم طرح می‌شود و هدف از آن، تضعیف جایگاه روحانیت است."
(
, 
, 
)
