خلاصه ماشینی:
"به عقیده آنها:هر نشریهای که بخواهد به تشریح نارساییها و کاستیها و احیانا فسادهای موجود در سیستم حاکیت بپردازد،بهتر است قبل از افشاگری یا انتقاد از نقائص و سوءاستفادهها، ابتدا مطلب را با شخص یا اداره یا نهاد مربوطه در میان بگذارد و خواستار پاسخ قانعکننده یا روشنگر راجع به سؤال یا انتقادش باشد:سپس در صورتی که جواب مناسب و مطلوبی دریافت نکرد یا مواجه با بیاعتنایی و برخورد ناخوشایندی شد،آنگاه به درج مطلب موردنظر خود بپردازد،تازه آن هم به شرطی که باعث تضعیف نظام حاکم نشود و به صورت انتقاد سازنده و همراه با ارائه راهحل باشد.
چنین مخالفان و دشمنان همواره باعث میشوند که قدرت حریف بیشتر جلوه کند و وجودشان مایه سازندگی و تقویت و استحکام باشد تا جائی که به نظر میرسد اگر حکومتی دشمن و مخالف نداشت،باید هرچه زودتر مخالفانی از این دست برای خود فراهم آورد،و به آنها تا میتواند آزادی عمل و میدان برای تاخت و تاز بدهد،تا بخاطر ضعف عملکردشان،قدرت و ابهت خود را بیشتر نمایش دهد.
اگر نشریهای مبادرت به فحاشی و هرزهدرائی کرد یا با چاپ مطالب مفسدهانگیز و غیر اخلاقی درصدد تخریب زیربنای فکری جامعه برآمد، بحث دیگری مطرح میشود که اصلا به مسأله انتقاد مربوط نیست و اصولا هم نباید این دو مبحث را باهم مخلوط کرد و هردو را به یک چوب راند،گرچه تکلیف هردو را نیز باید قانون روشن کند نه سلیقه یک فرد یا یک نهاد."