چکیده:
این تحقیق با هدف بررسی ارتباط بین تحلیلرفتگی و فعالیت بدنی اعضای هیات علمی دانشگاه شهید باهنر کرمان انجام شد.جامعهء آماری مورد بررسی این تحقیق کلیهء اعضای هیات علمی دانشگاه شهید باهنر کرمان بودند که بر اساس بررسیهای به عمل آمده 425 نفر هستند.نمونهء آماری با استفاده از روش طبقهای از بین جامعهء آماری انتخاب شد.با توجه به کل جامعهء آماری و بر اسا جدول نمونهگیری مورگان،201 نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه شهید باهنر کرمان در این تحقیق شرکت کردند که در آن تحلیلرفتگی و رابطهء آن با فعالیت بدنی اعضا به وسیلهء دو پرسشنامه که اعتبار آنها از طریق ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد،بررسی شد کلیهء عملیات آماری به کمک نرمافزار SPSS صورت گرفت.نتایج نشان داد که رابطهء بین شیوع تحلیلرفتگی و فعالیت بدنی با احتمال خطای 5 درصد منفی و معنیدار است.وضعیت مربوط به تحلیلرفتگی موجود،نشان میدهد که میانگین نمرهء کل تحلیلرفتگی زیاد است و از میان زیرمجموعههای تحلیلرفتگی شامل فرسودگی عاطفی،کاهش بازده عملکرد شخصی و تهیشدن از ویژگیهای شخصیتی، کاهش بازده عملکرد شخصی دارای بیشترین میانگین نمره نسبت به دیگر شاخصهای تحلیلرفتگی است و وضعیت مربوط به فعالیت بدنی نیز نشان داد که فعالیت بدنی اعضای هیات علمی در حد کمی قرار دارد.
خلاصه ماشینی:
"Harrison با توجه به اهداف تحقیق،بهترین ابزار برای جمعآوری اطلاعات مورد نیاز،پرسشنامه بود تا شیوع تحلیلرفتگی و میزان فعالیت بدنی اعضای هیات علمی دانشگاه شهید باهنر کرمان بررسی شود که بدن منظور از سه پرسشنامه به شرح زیر استفاده شد: 1-پرسشنامهء اطلاعات عمومی(فردی)شامل مشخصات فردی که بر اساس نیاز تحقیق به دادههای مربوط به ویژگیهای فردی آزمودنیها مورد استفاده قرار گرفت؛ 2-پرسشنامهء تحلیلرفتگی شغلی،این پرسشنامه مشتمل بر 25 پرسش است که در مجموع سه شاخص فرسودگی عاطفی،تهی شدن از ویژگیهای شخصی و کاهش بازده عملکرد شخصی را مورد سنجش قرار میدهد.
معادلهء رگرسیون متغیرهای پیشبینی فعالیت بدنی و زیرمجموعههای آن با متغیر تحلیلرفتگی شغلی (تصویرتصویر) بر اساس نتایج به دست آمده میتوان معادلهء رگرسیون تحلیلرفتگی شغلی را از روی متغیرهای پیشبین مربوط به صورت زیر نوشت: ( z )4/12-( y )8/9-( x )4/17-تحلیلرفتگی شغلی شاخص کار- x شاخص ورزش- Y شاخص اوقات فراغت- Z بحث و نتیجهگیری یافتههای توصیف آماری نشان داد که اکثریت جامعهء مورد بررسی از نظر سنی در دامنهء میانسالی بودند که لزوم برنامهریزی هدفدار برای جایگزینی اعضای هیات علمی در سال های آینده احساس میشود.
نتایج بدست آمده در این تحقیق بیانگر رابطهء معنیداری بین تحلیلرفتگی اعضای هیات علمی دانشگاه و فعالیت بدنی آنان است،بدین معنی که هرگاه شاخص اوقات فراغت و شاخص ورزش اعضا زیاد بود،شیوع تحلیلرفتگی در آنها روند رو به کاهش را نشان داد که بیانگر آن است محدویتها و موانع موجود در جهت کاهش بازده عملکرد شخص عمل میکند و به نوعی در راستای ایجاد محیطی است که در آن فرد احساس نومیدی و افسردگی میکند و انگیزهء خود را به کار از دست میدهد و در نتیجه بهره وری وی کاهش مییابد که این مسئله ضرورت ارائه راهکاری در جهت رفع موانع موجود ایجاب میکند."