چکیده:
هدف پژوهش حاضر، بررسی علل معلولیت ها در کودکان و نوجوانان مناطق شهری و روستایی ایران است. در پژوهش حاضر، 3857 نفر کودکان و نوجوانان استثنایی (1346 دختر و 2511 پسر) که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند، شرکت داشتند. داده های پژوهش از طریق چک لیست محقق ساخته افروز (1382-1387) جمع آوری گردید و سپس از طریق روش های آمار توصیفی (فراوانی و درصد فراوانی) و استنباطی (خی دو)، داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که عوامل ارثی در %40.2، شرایط دوران بارداری در %24.25، مشکلات زمان تولد در %14.8 و بیماری ها و حوادث بعد از تولد در %13.3 از موارد بروز معلولیت نقش داشته اند. بنابراین، با توجه به نتایج پژوهش حاضر، بیش از 40 درصد کودکان و نوجوانان استثنایی سنین مدرسه، به دلیل عوامل ارثی دچار معلولیت شده اند. به عبارت دیگر، بیشترین علل فراوانی کودکان و نوجوانان استثنایی مربوط به عوامل ارثی است.
خلاصه ماشینی:
"در سالهای اخیر،پژوهشهای متعددی در مورد علل معلولیتهای ذهنی، جسمی،حسی-حرکتی در سطح کشور و جهان صورت گرفته سات که در ادامه به بیان خلاصهای از یافتههایی که به این بررسی پرداختهاند اشاره خواهیم کرد: "حمامی"2و همکاران(7002)نیز در پژوهشی که به مطالعه رابطه همخونی و اختلالهای ارثی بر روی 326 خانواده با نشانگان ارثی،ناهنجاریهای مادرزادی و عقبماندگی ذهنی در اردن انجام دادند،به این نتیجه رسیدند که 96 درصد از ازدواجهای آنها از نوع خویشاوندی،آن هم بهطور چشمگیری از نوع خویشاوندی درجه یک بودند.
ذبیحی کیوی(9731)در پژوهشی که به بررسی فراوانی و انواع معلولیت ذهنی، جمسی و حسی-حرکتی کودکان و نوجوانان سنین مدرسه در شهرستان خلخال پرداخته است،به این نتیجه رسید که 06/14 درصد از انواع معلولیتها و کودکان استثنایی را کودکان و نوجوانان عقبمانده ذهنی تشکیل میدهند که از میان رقم گزارش شده،54/91 درصد علت معلولیتها مربوط به عوامل ارثی و ارثی است.
باتوجه به اینکه هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی علل اصلی معلولیتها بوده است و علل معلولیتها در گروههای کودکان استثنایی به صورت جداگانه بررسی نشدهاند،بر این اساس به پژوهشگران پیشنهاد میشود که به بررسی علل معلولیتها در گروههای کودکان استثنایی(عقبمانده ذهنی،نابینا،ناشنوا و معلول حسی- حرکتی)پرداخته شود و با مشخص شدن اولویتبندی علل اصلی معلولیت در هرکدام از گروههای کودکان استثنایی،میتوان برنامههای پیشگیرانهای برای همان گروه طراحی و اجرا کرد و همچنین به مسوولان و دستاندرکاران آموزش و پرورش، بهداشت و درمان کشور پیشنهاد میشود که به امر پیشگیری و مقرون به صرفه بودن آن نسبت به درمان،توجه بیشتری داشته باشند و با ارایه خدمات مشاورهای قبل و بعد از ازدواج و دوران بارداری و فرزندآوری و خدمات مداخلهای متناسب،از بسیاری از معلولیتها پیشگیری کنند یا آنها را کاهش دهند."