چکیده:
یکی از مباحث مهم علم بیان، که در تعریف و شناخت آن اختلافنظر وجود دارد،کنایه است و همین امر،فراگیران را دچار مشکل کرده است.نویسنده در این مقاله کوشیده است با ارائهی یک تقسیمبندی جدید و دقیق،این اختلافنظر را کاهش دهد و شناخت و یادگیری کنایه را آسانتر و دقیقتر نماید
خلاصه ماشینی:
"بر این اساس کنایه را به دو دستهی کلی تقسیم کردیم:از نظر«ساختار زبانی و دستوری»و از نظر«بلاغی و ادبی» الف)کنایه از نظر ساختار زبانی و دستوری این کنایه خود بر دو نوع است:کنایات یک واژهای و کنایات چند واژهای کنایات یک واژهای:کنایاتی هستند که در ساختمان آنها فقط یک واژه به کار رفته است و به چهار دسته تقسیم میشوند:کنایات ساده،کنایات مشتق،کنایات مرکب و کنایات مشتق مرکب 1.
از خاقانی:چرا چو لالهی نشکفته سرفکنده[نه]ای که آسمان ز سرافکندگی است پابرجا کنایات چند واژهای:کنایاتی هستند که به صورت ترکیب وصفی یا ترکیب اضافی و یا به صورت یک عبارت یا جمله میآیند.
از حافظ:من همان دم که وضو ساختم از چشمهی عشق چار تکبیر زدم یکسره بر هرچه که هست ب)کنایه از نظر بلاغی و ادبی:در این بخش میخواهیم از ارتباط و پیوند کنایه با آرایههای ادبی دیگر بحث کنیم و به این نتیجه برسیم که حضور یک آرایه در یک عبارت موجب نفی آرایهی دیگر،نیست."