نادیا - مجله آزما ادب و هنر

"نمی‌دانم چرا سراغ شیشه عطر می‌روم از روزی‌ که محسن عطر را به خاطر چاپ هم‌زمان چند تا از شعرهام توی مجله گرفت،ازش استفاده نکرده‌ام. -می‌دونی چند ماهه سرنزدی!؟ سر تکان می‌دهم و می‌روم سمت قفسه شعر. صفحه اول را باز می‌کنم‌ و خم می‌شوم روی میز بزرگ بین قفسه‌ها که‌ سرتاسرش با کتاب‌های حجیم پوشیده شده. رو به محسن می‌کنم که نشسته پشت میز آقای رفیعی و کتاب می‌خواند. خودکار را به‌م می‌دهد و می‌رود پیش مردی که‌ بدجوری قفسه رمان را به هم ریخته. محسن با اشاره دست به‌م‌ می‌فهماند چیزی لازم ندارم؟می‌نشینیم روی‌ صندلی‌های بلند کنار قفسه‌ها. نادیا زل می‌زند توی چشم‌هام. می‌روم،از روی میز آقای رفیعی یک برگ دستمال‌ از جعبه بیرون می‌کشم و اشک‌هاش را پاک‌ می‌کنم. توی این چند ماه برای اولین‌بار دل‌ام‌ برایش می‌سوزد. صدای پای نادیا با صدای پای آقای رفیعی که از پله‌ها بالا می‌آید،درهم می‌شود."