چند شعر از م آزاد ادب و هنر

"فصلی برای مهر فصلی برای کین ترانه تاریک این نیلی بی‌ستاره می‌بارد و اندوه‌زده،من نشسته سنگ‌آسا می‌خوانم. لیک سخت می‌بارد این نیلی بی‌ستاره‌ی خاموش... پرنده‌وار شدن و در حقیقت روشن همیشه رازی بودن... تمام فصل نباریده بود کسی نباید بود کسی نمی‌آمد و از تمام زمین چشمه‌یی نمی‌رویید صدایتان کردم، گفتم:«برای رود شدن لحظه‌یی نباید بود!» شب از همیشگی دشت خفته برمی‌خاست به آسمان می‌رفت و آسمان می‌شد."