د رحاشیه نخستین سمینار بررسی مطبوعات ایران: هزار وعده خوبان ... خبر و گزارش

"به هرحال می‌توان صبور بود و به زمان و تاثیر نهایی آن در عصر ارتباطات فرصت داد قطعا در آغاز و شاید تا سال‌ها،تا جایگزین‌ شدن نیروهایی که به تعقل و اندیشه و برخورد سلامت آراء ایمان دارند،امکان بروز هرج و مرج و حتا فحاشی نیز وجود دارد ولی بی‌شک‌ به علت واهمه از این نوع برخوردها،نمی‌توان‌ زمان دست‌یابی به آزادی را به تعویق افکند. و تا زمانی‌که به الزام این بازنگری معتقد نشده باشیم ناخودآگاه وقتی راجع به پدیده‌ای‌ مانند"عشق‌"می‌نویسیم،به خود اجازه‌ می‌دهیم،صفحه سپید را جایگاه ناسزا و دشنام و ترور شخصیت بیندازیم و با آوردن‌ الفاظ و تعابیری که در شان انسان و موضوعات‌ انسانی نیست،آن را بیآلاییم و در صورت‌ ضرورت از شیوه‌های شناخته‌شده‌ی ارعاب و شمشیری موسوم به مردم نیز سود جوییم و به جای آنکه به مخاطبین و افکار عمومی- به تعبیر روز می‌توان مردم هم خواند- احترام بگذاریم،مقام آن‌ها را در حد گرز تقلیل دهیم و نیز به جوان‌ترها بیاموزیم که‌ "فقط کسی آزاد است که چون من بیندیشد، و الا او داند و گرزگران‌"و به تعبیری دیکتاتور کوچک درون چنین نویسنده‌ای؛دیکتاتورهای‌ کوچک‌تر را تربیت می‌کند تا در آینده به‌ حوزه‌هایی که از آن شناخت جامع و کافی‌ ندارند،وارد شوند و حقیقت را بر مبنای‌ پندارهای مطلق‌گرایانه‌ی خویش محک زنند."