خلاصه ماشینی:
"در یک مسمط با تمثیلی زیبا پرواز روح و رسیدن به کمال را اینگونه توصیف میکند: ای مرغک رام گشته در دام برخیز که دام را گسستند پر میزن و در سپهر بخرام کز پر شکن تو پر شکستند بس چون تو پرندگان گمنام جستند ره خلاص و جستند با کوشش و سعی خود سرانجام در گوشهی عافیت نشستند کوشنده همیشه رستگارست دیوان/مسمط/14 به سبب اعتقادات ریشهدار پروین نگاه او به قضا و قدر نگاهی استوار و همراه با توکل است.
فرماندهی سپهر چو حکمی نوشت و داد کس دم نمیزند که صوابست یا خطاست مارا برای مشورت اینجا نخواندهاند از ما و فکر ما،فلک پیر را غناست دیوان/قطعه/125 با اینهمه نوعی انتخاب و آزادی را حق انسان میداند و معتقد است باید فرصت تلاش برای مبارزه در به دست آوردن زندگی و دنیایی بهتر در اختیار انسان قرار گیرد."