چکیده:
در این تحقیق تاثیر تجارت خارجی و سرمایه انسانی بر رشد اقتصادی کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی طی دوره 1980-2003 با استفاده از دادههای تلفیقی ( )، مورد مطالعه قرار میگیرد. برای این منظور، الگوی اقتصادسنجی، مبتنی بر مدل رشد سدربم و تیل و با متغیرهای مستقل رشد صادرات صنعتی، رشد واردات صنعتی، رشد مجموع صادرات و واردات صنعتی، رشد سرمایه انسانی، رشد نیروی کار و رشد سرمایه فیزیکی، تصریح شده است.
نتایج حاصل از تخمین نشان میدهد که رشد سرمایه انسانی تاثیرات مثبت و معنیداری بر رشد اقتصادی کشورهای عضو سازمان در طی دوره مورد مطالعه داشته است. افزون بر این، رابطه ترکیبی هریک از متغیرهای تجاری با سرمایه انسانی، توانسته است تاثیر مثبت و کاملا معنیداری بر رشد اقتصادی داشته باشد. لذا با استناد به نتایج حاصل شده، تاثیر تجارت کالاهای صنعتی بر رشد اقتصادی در کشورهای منتخب ، به رشد سرمایه انسانی بستگی دارد.. بنابراین، سرمایهگذاری بر منابع انسانی، با ارتقای مهارتها، دانش و توان فنی میتواند زمینه نگرش عمیقتری به توسعه تجارت و رشد اقتصادی را در کشورهای مورد بررسی فرآهم آورد.
This paper investigates the effect of foreign trade and human capital on economic growth using pooling data for the OIC member countries over the period 1980-2003. For this purpose، the Soderbom-Teal (2003) growth model is re-specified with the variables such as growth of manufacturing exports، manufacturing imports، human capital، labor force and physical capital. The empirical results indicate a positive effect of human capital on economic growth. In addition، an interacted relationship between trade and human capital has significantly affected growth of the selected OIC countries during the period under-consideration. According to the empirical results obtained، the significant role of manufacturing tradable products in economic growth is implemented as a result of human capital effect. Therefore، investment in human resources to improve skill levels of labor force and technology provides the OIC countries with a larger capacity of trade and growth.
خلاصه ماشینی:
com تاريخ دريافت: 9/4/1386 تاريخ پذيرش: 20/11/1387 چكيده در اين تحقيق تأثير تجارت خارجي و سرماية انساني بر رشد اقتصادي كشورهاي عضو سازمان كنفرانس اسلامي طي دورة 1980-2003 با استفاده از دادههاي تلفيقي ()، مورد مطالعه قرار ميگيرد.
سرمايهگذاري بيشتر بر نيروي انساني موجب افزايش سطح بهرهوري عوامل توليد و تحولات تكنولوژيك شده و از اين طريق قادر است زمينة لازم براي توسعة تجارت بينالملل و رسيدن به رشد اقتصادي بالاتر را فراهم آورد.
بدينترتيب اين مقاله درصدد بررسي تأثير سرماية انساني و تجارت خارجي براي رسيدن به رشد اقتصادي در كشورهاي منتخب عضو سازمان كنفرانس اسلامي() است.
در صورتي كه زمينههاي بومي شدن دانش و فناوريهاي وارداتي از طريق واردات كالاهاي سرمايهاي و صنعتي در كشور فراهم شود، اين فرآيند سبب سرريز فناوري از كشورهاي طرف تجاري به داخل شده و در نتيجه منجر به انتقال مهارتها، استعدادهاي مديريتي و كارفرمايي ميشود، كه در نهايت بر رشد اقتصادي تأثير ميگذارند (حسيني نسب و ديگران، 1386).
بيشتر اقتصاددانان معتقدند كه درحقيقت كمبود سرمايهگذاري در سرمايههاي انساني عامل اصلي نازل بودن سطح رشد اقتصادي در كشورهاي در حال توسعه است و تا زماني كه اين كشورها آموزش و پرورش، استفاده از علوم و دانش و افزايش سطح مهارتهاي حرفهاي را ارتقا ندادهاند، بازدهي و كارايي نيروي كار و سرمايه در سطح نازلي باقي ميماند و رشد اقتصادي با كندي و با هزينههاي سنگينتر انجام ميگيرد.
6- نتايج و پيشنهادات در اين مقاله، آثار سرماية انساني و تجارت خارجي بر رشد اقتصادي كشورهاي منتخب عضو سازمان كنفرانس اسلامي طي دورة 2003- 1980، مورد بررسي قرار گرفته است.