درآمدی بر تجربه دینی مقاله

"اما اگر شما نیز با دقت گوش‌ فرادهید و صدایی نشنوید،ممکن است با کگفتی و تعجب بگوئید که آیا من‌ واقعا اصوات را شنیده‌ام یا فقط خیال کرده‌ام که شنیده‌ام. دو سطح از مشکلات در اینجا وجود دارد:1-به چه میزان-اگر اساسا ممکن باشد-صاحب تجربهء دینی در استیتاج واقعیاتی ما بعد الطبیعی یا وجودی که موضوع تجربه‌اش است(حیث عینی‌ (objectiveṣ از تجربه‌ روانی(حیث نفسانی‌ (Subjectiveṣ موجه است. 2-به چه میزان-اگر اساسا ممکن باشد-گواهیات رو به افزایش آنان‌ که در معرض تجربیات دینی هستند؛این ادعا را که خداوند یا واقعیتی‌ متعالی وجود دارد موجه می‌سازد؟ سنتا دلایل ناشی از تجربهء دینی از براهین وجود خدا نبوده‌اند،بلکه در بهترین صورت تجربهء دینی مؤید و هستی بخش آن چیزی است که براهین‌ با منطقی خشک بیان می‌کنند. بعضی از فلاسفه نظیر ریچارد سوین برن و گری گاتینگ معتقدند که تجربهء مشترک عرفا«توجیه قوی» (Strongṣ jastication) یا قریه‌[کافی‌]برای همهء ما له وجود خداوند است."